Freezer Burnt - Broken Hope

Intensly gelid, shivering uncontrollably in a frozen hell

As the meatlocker cold chills me to the core

Locked inside an icy room, among rows of hanging meat

Beef slabs on chrome metal hooks offer no warmth at all

My gooseflesh skin begins to cake with frost

Inhaling algid thinning air into my icy lungs

I scream for help, my breath turns to snow

No one hears me in these soundproof surroundings

As I pound my hands against glacial steel walls

My palm flesh instantly sticks to the frozen metal

The extreme freeze bonds me into the wall

I pull away, tearing off my skin in gruesome, panging strips

Now scorching, bloody pain in joined with the cold

This hurtful infridgate situation becomes inhumanly unbearable

I long for heat in any type of form

For flames I would give my soul

To be free of this frozen doom

It is my only concern, my wish, my hope

The deadly cold encloses and shrouds

As my desperate cries go unheard — go unheard

Fingers, toes, and limbs become rigidly numb

My blood slows to a cool, congealed flow

Inside this giant ice-chest, the cold nips and bites

The inclement conditions are no less than arctic

My entire body involuntarily curls as frostbite consumes

Frosty clumps of hair fall out and shatter to the floor

My scalp and face crack from the sub-arctic cold

Countless pieces of flesh brake off like broken eggshells

A plunging cold so brutal it actually burns

My lips, nose, and ears crackle, snap and bust

The digits on my hand — frozen

Skin turns dark blue

And purple as blood vessels chill

I bang my wintered arms together to induce circulation

My efforts split and fracture my frosted flesh, frozen into frigid claws

Blood streams from the cuts immediately turning to crimson rime

The lacerations become frozen gashes of red ice

This rigor winter atmosphere seeps deep into my being

The cruel freeze cuts to the nucleous of my corpus

My body temperature has dropped at an alarming rate

There is no doubt that this locker is my sepulcher

My skin continues to split and cleft across my coiled anatomy

Internal fluids iced, my organs in stiffed horripilation

Jaws are frozen shut, my teeth cease their shatter

A brainfreeze will be the chilling coup de grace

Desensitivity, I cannot feel any portion of my benumbed carcass

Immobilized, I cannot move any body part

As I lay on my back, the cranreuch overwhelms

My eyeballs freeze over into icicle orbs

Entwined in the clutches of a deep polar grasp

I will never leave to see myself thaw

These severly boreal circumstances will take my life

Only to leave a frost preserved body — freezerburnt

Intens gelig, ongecontroleerd bibberen in een bevroren hel

Terwijl de kou van het vlees me tot op het bot koud maakt

Opgesloten in een ijskoude kamer, tussen rijen hangend vlees

Rundvleesplakken op verchroomde metalen haken bieden helemaal geen warmte

Mijn kippenvel begint aan te koeken van de vorst

Algid dunner wordende lucht inademen in mijn ijzige longen

Ik schreeuw om hulp, mijn adem verandert in sneeuw

Niemand hoort me in deze geluiddichte omgeving

Terwijl ik met mijn handen tegen gletsjerstalen muren bons

Mijn palmvlees plakt meteen aan het bevroren metaal

De extreme bevriezing bindt me aan de muur

Ik trek me terug en scheur mijn huid af in gruwelijke, hijgende stroken

Nu verzengende, bloederige pijn samen met de kou

Deze pijnlijke infridgate-situatie wordt onmenselijk ondraaglijk

Ik verlang naar warmte in welke vorm dan ook

Voor vlammen zou ik mijn ziel geven

Om vrij te zijn van deze bevroren ondergang

Het is mijn enige zorg, mijn wens, mijn hoop

De dodelijke kou omhult en omhult

Terwijl mijn wanhopige kreten ongehoord blijven — ongehoord gaan

Vingers, tenen en ledematen worden stijf gevoelloos

Mijn bloed vertraagt ​​tot een koele, gestolde stroom

In deze gigantische ijskist, de koude happen en happen

De gure omstandigheden zijn niet minder dan arctisch

Mijn hele lichaam krult onwillekeurig door bevriezing

Ijzige bosjes haar vallen uit en vallen op de grond

Mijn hoofdhuid en gezicht barsten van de subarctische kou

Talloze stukjes vlees breken af ​​als gebroken eierschalen

Een diepe verkoudheid die zo brutaal is dat hij brandt

Mijn lippen, neus en oren knetteren, knappen en breken

De cijfers op mijn hand — bevroren

Huid wordt donkerblauw

En paars als bloedvaten koud worden

Ik sla mijn overwinterde armen tegen elkaar om de bloedsomloop te stimuleren

Mijn inspanningen splijten en breken mijn bevroren vlees, bevroren tot ijskoude klauwen

Bloed stroomt uit de snijwonden en verandert onmiddellijk in karmozijnrode rijp

De snijwonden worden bevroren sneden van rood ijs

Deze strenge winterse sfeer sijpelt diep in mijn wezen door

De wrede bevriezing snijdt in de kern van mijn corpus

Mijn lichaamstemperatuur is schrikbarend gedaald

Het lijdt geen twijfel dat dit kluisje mijn graf is

Mijn huid blijft splijten en spleten over mijn opgerolde anatomie

Interne vloeistoffen ijskoud, mijn organen in verstijfde horripilatie

Kaken zijn dichtgevroren, mijn tanden houden op met verbrijzelen

Een hersenkraker zal de huiveringwekkende genadeslag zijn

Degevoeligheid, ik kan geen enkel deel van mijn verdoofde karkas voelen

Geïmmobiliseerd, ik kan geen enkel lichaamsdeel bewegen

Terwijl ik op mijn rug lig, overweldigt de cranreuch

Mijn oogbollen bevriezen tot ijspegelbollen

Verstrengeld in de klauwen van een diepe poolgreep

Ik ga nooit weg om mezelf te zien ontdooien

Deze zeer vervelende omstandigheden zullen mijn leven kosten

Alleen om een ​​vorstbestendig lichaam achter te laten - diepgevroren