Young Canvas - Brightwell

I can’t get enough of this feeling I get, when my heart’s beating straight

through my chest

Am I just paranoid?

This is surreal

Again and again, oh my god this can’t be real

Let the poison flow This is a poison that’s in my blood, I don’t think I could

ever get enough

I’ll think it’s a problem when it’s killing me, for now we’re just going to

have to wait and see

This fire that burns inside of me is tearing me apart

The lifeless shadows in my head are trying to pull me in

It’s just the long days and long nights

It’s just the wrong things that make me feel so fucking right

Where were you to pull me out when the current is pulling me down and I can’t

get out

Tell me what you’re going to do

Clean up the mess you made, or you’ll just have to walk away

The devil’s knocking at my door

Who finally let him in?

Who let him in?

This has taken a toll on my soul

This fire that burns inside of me is tearing me apart

The lifeless shadows in my head are trying to pull me in

My words will grow tired, and my worth will expire

The lifeless shadows in my head are trying to pull me in

Such a shattered sense of home from these distances we go

Always waiting for the world to bring us home

Like the tired ocean floor, always moving onward

Too busy searching for ourselves to come back home

Is this the feeling when you can’t get enough?

Is this the feeling when there’s still more to be done?

It’s the way (it's the way) that we need it, living life like we’re never going

to do

Searching for something to believe in, something that makes us feel alive

Ik kan geen genoeg krijgen van dit gevoel dat ik krijg, wanneer mijn hart recht klopt

door mijn borst

Ben ik gewoon paranoïde?

Dit is surrealistisch

Keer op keer, oh mijn god, dit kan niet echt zijn

Laat het gif stromen Dit is een gif dat in mijn bloed zit, ik denk niet dat ik het zou kunnen

krijg er ooit genoeg van

Ik zal denken dat het een probleem is als het me doodt, want nu gaan we gewoon

moeten afwachten

Dit vuur dat in mij brandt, scheurt me uit elkaar

De levenloze schaduwen in mijn hoofd proberen me naar binnen te trekken

Het zijn gewoon de lange dagen en lange nachten

Het zijn gewoon de verkeerde dingen waardoor ik me zo goed voel

Waar was je om me eruit te trekken als de stroom me naar beneden trekt en ik niet kan?

eruit

Vertel me wat je gaat doen

Ruim de rommel op die je hebt gemaakt, anders moet je gewoon weglopen

De duivel klopt aan mijn deur

Wie heeft hem uiteindelijk binnengelaten?

Wie heeft hem binnengelaten?

Dit heeft zijn tol geëist van mijn ziel

Dit vuur dat in mij brandt, scheurt me uit elkaar

De levenloze schaduwen in mijn hoofd proberen me naar binnen te trekken

Mijn woorden worden moe en mijn waarde vervalt

De levenloze schaduwen in mijn hoofd proberen me naar binnen te trekken

Zo'n verbrijzeld gevoel van thuis van deze afstanden gaan we

Altijd wachten tot de wereld ons naar huis brengt

Zoals de vermoeide oceaanbodem, altijd vooruit

Te druk met zoeken naar onszelf om terug naar huis te komen

Is dit het gevoel wanneer je er geen genoeg van kunt krijgen?

Is dit het gevoel wanneer er nog meer moet gebeuren?

Het is de manier (het is de manier) waarop we het nodig hebben, het leven leiden alsof we nooit zullen gaan

Te doen

Op zoek naar iets om in te geloven, iets waardoor we ons levend voelen