Inventor's Daughter - Branches

I fell for the inventor’s daughter

When I chased my silver dollar

Down the hill and onto her father’s basement porch

I fell for her blurry eyes

When my tongue was numb and my shoes untied

With her hand held closed in the yellow light

On her father’s basement porch

Down came her brother full of angry words

And a fistful of problems yet to be heard

As he delivered to me all that he had learned

About defending when you’re scared

Away she went tucked into his coat

With her head turned back and her cheeks made rose

As I lay there with my eyes half-closed

On her father’s basement porch

I fell for the inventor’s daughter

With a cold washrag and a bloody collar

And a puffy smile and a head raised taller

Than before I took his swing

I fell for her curious eyes

And her friendly hands left open wide

For me to see what’s been inside

Since my coin first ran away

And she is like a stick layed down

And a white flag torn from a wedding gown

In a dress-up box from a childhood town in her father’s memory

And he is like a bulb made bright

That flickers when you just want it to stay light

And every time that he thinks the night is looking his way

I fell for the beggar’s son

In the puddled porch with his shoes undone

And the silver coin that had made him come

Into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

So come on, come on, come on into the yellow light

Ik viel voor de dochter van de uitvinder

Toen ik mijn zilveren dollar achtervolgde

De heuvel af en de veranda van haar vader in de kelder op

Ik viel voor haar wazige ogen

Toen mijn tong gevoelloos was en mijn schoenen los

Met haar hand gesloten in het gele licht

Op de veranda van haar vader in de kelder

Beneden kwam haar broer vol boze woorden

En een handvol problemen die nog moeten worden gehoord

Terwijl hij me alles vertelde wat hij had geleerd

Over verdedigen als je bang bent

Weg ging ze weggestopt in zijn jas

Met haar hoofd naar achteren en haar wangen rooskleurig

Terwijl ik daar lag met mijn ogen half gesloten

Op de veranda van haar vader in de kelder

Ik viel voor de dochter van de uitvinder

Met een koud washandje en een bloederige kraag

En een gezwollen glimlach en een hoger opgeheven hoofd

Dan voordat ik zijn swing nam

Ik viel voor haar nieuwsgierige ogen

En haar vriendelijke handen wijd opengelaten

Voor mij om te zien wat erin zit

Sinds mijn munt voor het eerst wegliep

En ze is als een neergelegde stok

En een witte vlag gescheurd van een trouwjurk

In een verkleeddoos uit een kindertijd ter nagedachtenis van haar vader

En hij is als een lamp die helder is gemaakt

Dat flikkert als je wilt dat het licht blijft

En elke keer dat hij denkt dat de nacht zijn kant opkijkt

Ik viel voor de zoon van de bedelaar

In de modderige veranda met zijn schoenen uit

En de zilveren munt die hem had doen komen

In het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht

Dus kom op, kom op, kom op in het gele licht