Каждому своё - Боянов Гимн

Каждому своя стезя,

Тут уж спора нет,

Кто-то просто костолом,

Кто-то может быть поэт.

У кого-то пасть открыта,

И взгляд подлеца.

Кто-то ноет у корыта,

Хнычет, стонет без конца.

Пр:

Каждому своё раздали по нутру,

Кому-то хоромы, а кому конуру,

Но незачем выть, и незачем просить,

Выше стремись, и ты будешь жить.

Тысячи дорог пройдешь.

Проплывешь сто рек,

Но нигде не обретёшь,

Груз усталых век.

Если же ты от природы,

Лежебока и лентяй,

То и от любой мороки,

Притомишься невзначай.

Пр:

Каждому своё раздали по нутру,

Кому-то хоромы, а кому конуру,

И незачем выть, и незачем просить,

Выше стремись, и ты будешь жить.

Ieder zijn eigen pad

Er is hier geen geschil

Iemand is gewoon een stijve

Iemand kan een dichter zijn.

Iemands mond staat open

En het uiterlijk van een schurk.

Iemand jankt bij de trog,

Zeuren, eindeloos kreunen.

Enzovoort:

Ze gaven elk hun eigen aan de binnenkant,

Iemand herenhuizen, en iemand een kennel,

Maar het is niet nodig om te huilen, en het is niet nodig om te vragen,

Streef hoger en je zult leven.

Duizenden wegen die je passeert.

Zwem honderd rivieren

Maar je zult het nergens vinden

Last van vermoeide oogleden.

Als je van nature bent,

Traag en lui,

En van alle problemen,

Terloops moe worden.

Enzovoort:

Ze gaven elk hun eigen aan de binnenkant,

Iemand herenhuizen, en iemand een kennel,

En het is niet nodig om te huilen, en het is niet nodig om te vragen,

Streef hoger en je zult leven.