Vers des Horizons aux Teintes ardentes - BORGNE

Mensonges et réalité se mêlent

En une alchimique image

Dont les contours

N’ont pas de limites

Et dont l’acte me fait ressentir une présence

Un regard immobile qui scrute pourtant toutes les directions

Plus il m’est donné d’apprendre et de savoir

Plus la résolution des questions qui me tourmentent

Ne se projette que comme un vain et lointain espoir

Et j’erre en tentant de lire cette boussole

Qui n’indique plus le Nord

Mais s’oriente, au gré des tempêtes

Vers des horizons aux teintes ardentes

Y a-t-il seulement une sortie?

J’y ai longtemps songé

Je tirais sur une corde

Qui, à aucun instant, ne se tendait

Dura Lex, Sed Lex

Et j’erre en tentant de lire cette boussole

Qui n’indique plus le Nord

Mais s’oriente, au gré des tempêtes

Vers des horizons aux teintes ardentes

Leugens en realiteit botsen

In een alchemistische afbeelding

Wiens contouren?

heb geen grenzen

En wiens act me een aanwezigheid doet voelen

Een stille blik die toch alle richtingen aftast

Hoe meer ik krijg om te leren en te weten

Plus de oplossing van de vragen die me kwellen

Projecten alleen als een ijdele en verre hoop

En ik dwaal rond terwijl ik dit kompas probeer te lezen

Wie geeft het noorden niet meer aan

Maar oriënteert zich, volgens de stormen

Op weg naar horizonten van vurige tinten

Is er maar één uitgang?

Ik heb er lang over nagedacht

Ik trok aan een touw

Die op geen enkel moment gespannen was?

Dura Lex, Sed Lex

En ik dwaal rond terwijl ik dit kompas probeer te lezen

Wie geeft het noorden niet meer aan

Maar oriënteert zich, volgens de stormen

Op weg naar horizonten van vurige tinten