Monolith - Bong-Ra

Walk with me on them beaches made of glass

We didn’t pick out battles, they chose us

Moloch, the devourer of flesh

My picture of you, little more than ash on ash

We went down swinging, on Shiva’s pendulum

That’s my dungeon, civilization

To the end of the planet, there was nothing waiting

Walk with me, broken legs and all

Curled up in a pile, waiting for the ball to drop

I looked down to the games the Gods used to play

Now we live under the ice, now there’s nothing but fires for lice

And some people said we always had it coming to us

Too much, too fast, too quick to learn the memories of the past

I want to go back but I can’t

Sucked up into a black hole, might’ve been better than this

This is a future where everyone’s poor

Upgraded, not even a man anymore

Everyone’s a millionaire and all the banks are closed

Mankind, you’re not even worth your weight in stones

Progress, what’s a crater to a dream home

These days you’ve got all the time in the world

To watch aurora borealis boil over the sea

When hell freezes over it’ll be hipper, it’ll be cleaner, it’ll be softer

No sunlight, no force

There won’t even be wooden coffins

When the revolution comes it’ll be lead by neo-fascists

Neo-patriots posing as post-humans

I’ll bite this from the gallows

It ain’t over your head, it’s under your feet

It’s in the water, it’s written in blood and you don’t need a picture to see

History’s sneaking on us, so these days I’m armed to the teeth

No time to fear the reaper, seems to me the reapers demand to be

Everybody knows you can’t swim against the sea

Especially when it’s boiling

Ain’t nobody gonna be special in a cauldron

I should’ve went to Mars when I had the chance

But I couldn’t escape my own avalanche of death

Humans and chimps, we who wrote the cheques

'Till they bounced and bodged and the sky fell on our own heads

With softened skulls we fight against the millennia

We lighten our loads and head for higher grounds

When become scarce so we can do a stand on guard

Are we not men?

Are we not Gods?

Walk with me on them beaches made of glass

We didn’t pick out battles, they chose us

Moloch, the devourer of flesh

My picture of you, little more than ash on ash

We went down swinging, on Shiva’s pendulum

That’s my dungeon, civilization

Civilization

Loop met me mee op die stranden van glas

We hebben geen gevechten uitgekozen, zij hebben ons gekozen

Moloch, de vleeseter

Mijn foto van jou, weinig meer dan as op as

We gingen swingend naar beneden, op Shiva's slinger

Dat is mijn kerker, beschaving

Tot het einde van de planeet wachtte niets

Loop met me mee, gebroken benen en zo

Opgerold in een stapel, wachtend tot de bal valt

Ik keek neer op de games die de goden speelden

Nu leven we onder het ijs, nu is er niets anders dan vuren voor luizen

En sommige mensen zeiden dat het altijd naar ons toekwam

Te veel, te snel, te snel om de herinneringen aan het verleden te leren

Ik wil teruggaan, maar ik kan niet

Opgezogen in een zwart gat, was misschien beter geweest dan dit

Dit is een toekomst waarin iedereen arm is

Opgewaardeerd, zelfs geen man meer

Iedereen is miljonair en alle banken zijn gesloten

Mens, je bent niet eens je gewicht in stenen waard

Vooruitgang, wat is een krater voor een droomhuis?

Tegenwoordig heb je alle tijd van de wereld

Om aurora borealis te zien koken over de zee

Als de hel bevriest, zal het hipper zijn, het zal schoner zijn, het zal zachter zijn

Geen zonlicht, geen kracht

Er zullen niet eens houten kisten zijn

Als de revolutie komt, wordt deze geleid door neofascisten

Neo-patriotten die zich voordoen als post-mensen

Ik bijt dit van de galg

Het is niet boven je hoofd, het is onder je voeten

Het zit in het water, het is in bloed geschreven en je hebt geen foto nodig om te zien

De geschiedenis sluipt naar ons toe, dus tegenwoordig ben ik tot de tanden bewapend

Geen tijd om bang te zijn voor de maaier, lijkt me dat de maaiers eisen dat

Iedereen weet dat je niet tegen de zee kunt zwemmen

Vooral als het kookt

Niemand zal speciaal zijn in een ketel

Ik had naar Mars moeten gaan toen ik de kans had

Maar ik kon niet ontsnappen aan mijn eigen lawine van de dood

Mensen en chimpansees, wij die de cheques uitschreven

'Tot ze stuiterden en boden en de lucht viel op onze eigen hoofden

Met verzachte schedels vechten we tegen de millennia

We verlichten onze lasten en gaan naar hoger gelegen terreinen

Als we schaars worden, kunnen we op onze hoede zijn

Zijn wij geen mannen?

Zijn wij geen goden?

Loop met me mee op die stranden van glas

We hebben geen gevechten uitgekozen, zij hebben ons gekozen

Moloch, de vleeseter

Mijn foto van jou, weinig meer dan as op as

We gingen swingend naar beneden, op Shiva's slinger

Dat is mijn kerker, beschaving

Beschaving