Lass die Toten schlafen - Bonfire

Schön wie Engel, voll Walhalla’s Wonne

Schön vor allen Jünglingen war er

Himmlisch mild sein Blick, wie Maiensonne

Rückgestrahlt vom blauen Spiegelmeer

Sein Umarmen — wütendes Entzücken

Mächtig, feurig klopfte Herz an Herz

Mund und Ohr gefesselt — Nacht vor unsern Blicken

Und der Geist gewirbelt himmelwärts

Lass die Toten schlafen

Mach die Lebenden trunken vor Glück

Willst Du denn ewig klagen

Gib mir Dein Herz er kommt nicht zurück

Nein, niemals

Stürzten, flogen Geist und Geist zusammen

Lippen, Wangen brannten, zitterten

Seele rann in Seele, Erd und Himmel schwammen

Wie zerronnen um die Liebenden

Lass doch die Toten schlafen

Mach die Lebenden trunken vor Glück

Willst Du denn ewig klagen

Gib mir Dein Herz er kommt nicht zurück

Er ist hin — Vergebens, ach vergebens

Stöhnet ihm der bange Seufzer nach

Er ist hin — und alle Lust des Lebens

Wimmert hin in ein verlornes Ach

Mooi als engelen, vol gelukzaligheid van het Walhalla

Hij was mooi voor alle jonge mannen

Zijn blik is hemels mild, als de meizon

Weerspiegeld door de blauwe spiegelzee

Zijn knuffelen - boos genot

Krachtig, vurig, hart bonsde op hart

Mond en oren vastgebonden - nacht voor onze ogen

En de geest wervelde hemelwaarts

laat de doden slapen

Maak het leven dronken van geluk

Wil je voor altijd klagen?

Geef me je hart, hij komt niet terug

Nee nooit

Viel, geest en geest vlogen samen

Lippen, wangen verbrand, trilden

Ziel liep in ziel, aarde en lucht zwommen

Hoe smolt rond de geliefden

Laat de doden slapen

Maak het leven dronken van geluk

Wil je voor altijd klagen?

Geef me je hart, hij komt niet terug

Hij is weg - tevergeefs, oh tevergeefs

De angstige zucht kreunt achter hem aan

Het is weg - en alle vreugde van het leven

Zeuren in een verloren oh