Amore mi manchi - Bobby Solo

Le rose già fiorivano,

L’inverno era pallido

E se ne andò.

Quel giorno io mi ricordo che

Volevo ancora bene a te

Ma ti lasciai.

Dapprima non sapevi più

Se vivere o morire

Ma dopo un po

Tornasti ancora a vivere

Perché nessuno è un angelo

Come sei tu.

La nostra casa è piccola

Ma la tenevi in ordine

Solo per me.

Vivevi sola e triste ma

Avevi una speranza

Dentro di te.

E i mesi ormai passavano

E diventavi pallida

Sempre di più.

Finchè quel giorno limpido

Trovasti una lettera

Scritta da me.

Amore,

Mi manchi

Ma non tornerò.

Amore,

Mi manchi,

Aspetta se vuoi.

Un giorno di dicembre ormai,

Ormai non mi pensavi più,

Quando tornai.

Ti vidi intorno all’albero

E sorridesti subito

Vedendo me.

Bastava una parola che

Saresti ritornata

In braccio a me.

Ma la mattina dopo

Ti dissi questa cosa e poi,

Poi me ne andai.

Amore,

Mi manchi

Ma io non tornerò.

Amore,

Mi manchi,

Non aspettarmi più.

Le rose già fiorivano,

L’inverno era pallido

E se ne andò.

Le rondini mi han detto che

In quella casa piccola

Non ci sei più.

E sono io che non so più

Se vivere o morire

Senza di te.

Bastava una parola che

Saresti ritornata

In braccio a me.

E sono io che non so più

Se vivere o morire

Senza di te.

Le rose sono morte ormai,

Amore, amore mio

Mi mancherai.

De rozen stonden al in bloei,

De winter was bleek

En hij ging weg.

Die dag herinner ik me dat

Ik hield nog steeds van je

Maar ik heb je verlaten.

Eerst wist je het niet meer

Leven of sterven

Maar na een tijdje

Je bent weer gaan leven

Omdat niemand een engel is

Zoals je bent.

Ons huis is klein

Maar je hebt het op orde gehouden

Alleen voor mij.

Je woonde alleen en verdrietig maar

Je had hoop

Binnenin jou.

En de maanden verstreken nu

En je werd bleek

Meer en meer.

Tot die heldere dag

Je hebt een brief gevonden

Door mij geschreven.

Dol zijn op,

ik mis jou

Maar ik zal niet terugkeren.

Dol zijn op,

Ik mis jou,

Wacht als je wilt.

Nu op een dag in december,

Inmiddels dacht je niet meer aan mij,

Toen ik terug kwam.

Ik zag je rond de boom

En je glimlachte meteen

Mij ​​zien.

Eén woord was genoeg

Je zou zijn teruggekeerd

In mijn armen.

Maar de volgende ochtend

Ik vertelde je dit en toen,

Toen ben ik vertrokken.

Dol zijn op,

ik mis jou

Maar ik zal niet terugkeren.

Dol zijn op,

Ik mis jou,

Wacht niet meer op mij.

De rozen stonden al in bloei,

De winter was bleek

En hij ging weg.

De zwaluwen vertelden me dat

In dat kleine huis

Je bent weg.

En ik ben het die het niet meer weet

Leven of sterven

Zonder jou.

Eén woord was genoeg

Je zou zijn teruggekeerd

In mijn armen.

En ik ben het die het niet meer weet

Leven of sterven

Zonder jou.

De rozen zijn nu dood,

Hou van mijn liefde

Ik ga je missen.