Mid-Course Correction - Blue Monday

Why do we always stand down?

Forget about what we

believe?

Well this is not the end;

I’m not ready to give

in. Do you remember when we thought we could change the

world?

Before the way it is, was shoved down our throats.

And it speaks apathy easier pretend not to care, but

pretending has a way of becoming what we believe.

And do

you remember when we thought we could change the world

before the way it is was shoved down our throats.

We

reach for nothing these days.

Silenced ideals, voices

kept at bay.

We reach for nothing these days.

We’re

always looking for the easier way.

I can’t sit still some

times, I feel an urgency build inside.

I’m bursting at

the seams;

I need to live this life.

And I think of the

times when our screams did change the world and I’ll take

it on if you take it on.

Waarom staan ​​we altijd stil?

Vergeet wat we

geloven?

Nou, dit is niet het einde;

Ik ben niet klaar om te geven

in. Weet je nog wanneer we dachten dat we de

wereld?

Voordat het zoals het is, ons door de strot werd geduwd.

En het spreekt apathie makkelijker, net doen alsof het je niets kan schelen, maar

doen alsof heeft een manier om te worden wat we geloven.

En doe

weet je nog dat we dachten dat we de wereld konden veranderen?

voordat de manier waarop het is, ons door de strot werd geduwd.

Wij

bereik voor niets tegenwoordig.

Tot zwijgen gebrachte idealen, stemmen

op afstand gehouden.

We bereiken tegenwoordig voor niets.

Waren

altijd op zoek naar de makkelijkere manier.

Ik kan soms niet stil zitten

keer voel ik een urgentie van binnen.

ik barst uit

de naden;

Ik moet dit leven leiden.

En ik denk aan de

tijden waarin ons geschreeuw de wereld veranderde en ik zal nemen

het aan als je het aanneemt.