Wennen Aan September - Bløf

Ze koopt haar bloemen zelf

Ze hoopt dat dan de lente aan komt waaien

Maar diep vanbinnen weet ze wel, dat ze verwelken in een handomdraai

Dat het water troebel wordt, dat ze hun hoofden laten hangen

The colour of anything, is buried underneath the the smell of sunlight

And the moon that lies beneath

Hides the bitter truth

That drowning in a bed of blooms, is better than the lies

That slide from singers and the songs that slip their teeth

Bij het vallen van de avond

Verlangt hij naar een spoor

Van een belofte in haar woorden

Dat weet hij wel

En de dagen blijven rennen

De kalender is een spel

Het is wennen aan September

Al zo snel

Ze kijken naar elkaar, en ze vrijen met hun ogen wijder open dan ze ooit hebben

gedaan

Voor haar voelt het als hoop

Maar ze ziet dat het voor hem

Meer een kwestie is van noodzaak door de stilte in haar stem

All the summer’s falling down

And the sun is on the ground

Falling upon a pile of photographs

And the days flame out

In the dark among the ashes

On this calender-go-round

I got older in September

And there’s no way out

De bomen worden kaler

(Autumn's falling down, around)

Zijn dromen bladeren vooruit

(The leaves are blowing eastward into town)

Als naar het eind van een verhaal

Haar warmte tevergeefs

(All your life you had the things you lose)

Zijn armen leger dan hij nu kan hebben

(The things you keep, the things you wish you’d never left behind)

Ooit had hij het allemaal

Bij het vallen van de avond

And the summer’s falling down

Sleept haar hart zich voort

And her heart is on the ground

Ze wil terug maar gaat toch door

A breath of wind among the photographs

Dat weet ze wel

And the days fade out

Heeft ze hem ooit leren kennen?

In the dark among the endings

Waren ze wel bij elkaar?

On this calender-go-round

Het is wennen aan september

Heading west into September

And the lights go down…

And the lights go down…

Veel te vroeg dit jaar

Ze koopt haar bloemen zelf

Ze hopent dat dan de lente aan komt waaien

Maar diep vanbinnen weet ze wel, dat ze verwelken in een handomdraai

Dat het water troebel wordt, dat ze hun hoofden laten hangen

De kleur van alles is begraven onder de geur van zonlicht

En de maan die eronder ligt

Verbergt de bittere waarheid

Dat verdrinken in een bed van bloemen, is beter dan de leugens

Die slide van zangers en de liedjes die hun tanden ontglippen

Bij het vallen van de avond

Verlangt hij naar een spoor

Van een belofte in haar woorden

Dat weet hij wel

En de dagen blijven rennen

De kalender is een spel

Het is wennen aan september

Al zo snel

Ze kijken naar elkaar, en ze vrijen met hun ogen wijder open dan ze ooit hebben

gedaan

Voor haar voelt het als hoepel

Maar ze ziet dat het voor hem

Meer een kwestie is van noodzaak door de stilte in haar stem

De hele zomer valt naar beneden

En de zon staat op de grond

Vallen op een stapel foto's

En de dagen vlammen uit

In het donker tussen de as

Op deze kalender-go-round

Ik werd ouder in september

En er is geen uitweg

De bomen worden kaler

(De herfst valt naar beneden, rond)

Zijn dromen bladeren vooruit

(De bladeren waaien oostwaarts de stad in)

Als naar het eind van een verhaal

Haar warmte tevergeefs

(Je hele leven had je de dingen die je verliest)

Zijn leger dan hij nu kan hebben

(De dingen die je bewaart, de dingen waarvan je wenste dat je ze nooit had achtergelaten)

Ooit had hij het allemaal

Bij het vallen van de avond

En de zomer valt naar beneden

Sleept haar hart zich voort

En haar hart ligt op de grond

Ze willen terug maar gaat toch door

Een windje tussen de foto's

Dat weet ze goed

En de dagen vervagen

Heeft ze ooit leren kennen?

In het donker tussen de eindes

Waren ze wel bij elkaar?

Op deze kalender-go-round

Het is wennen aan september

Op weg naar het westen in september

En de lichten gaan uit...

En de lichten gaan uit...

Veel te vroeg dit jaar