Furia - Blaze of Sorrow

Ghiaccio troppo freddo per un sole

Legno troppo duro per il fuoco

Volto senza orrore ne parole

Fermo scruta il tempo con saggezza

Di ferrea neve e la sua veste

Il tuono suona il suo tamburo

Padre antico di laghi e foreste

La morte controlla con fermezza

Con occhi stanchi riprende la via

Di foglie d’argento ricopre la luna

Nel cuore il ricordo e la malinconia

Nel pugno forza e fiamme raduna

Alza le braccia e diffonde il suo pianto

La notte cavalca e distende il suo manto

Per sempre la stella potra solo ammirare

Attendendo una fine che non potra arrivare

IJs te koud voor een zonnetje

Hout te hard voor vuur

Gezicht zonder afschuw of woorden

Fermo scant de tijd verstandig

Van ijzeren sneeuw en zijn jurk

Donder speelt op zijn trommel

Oude vader van meren en bossen

De dood beheerst stevig

Met vermoeide ogen vervolgt hij de weg

Het bedekt de maan met zilveren bladeren

In het hart de herinnering en de melancholie

In de vuist verzamelen zich kracht en vlammen

Hij heft zijn armen op en spreidt zijn kreet

De nacht rijdt en spreidt zijn mantel uit

Voor altijd is de ster alleen te bewonderen

Wachten op een einde dat niet kan komen