Moonbow - Black Moth

I cannot see you

But I can feel your

Wide encircling reflections

Twisting

Slowly, bruising

Everything in your path

Moon bow, scarred indigo.

With this second-hand glow

We are losing the stars

But you, only you, remain

Desolate Goddess

Your craters tilt sullenly

Dripping their light right down

Just like an old, broken tap

A light you can suffer

Safe in its secrecy

A white excuse for me

Creator of deepest shadows

Our pock-marked watcher

Unrequited companion

In unimaginable solitude

A witching hour flower

Moon bow, scorched indigo.

Ik kan je niet zien

Maar ik kan je voelen

Brede omhullende reflecties

draaien

Langzaam, blauwe plekken

Alles op je pad

Maanboog, indigo met littekens.

Met deze tweedehands gloed

We verliezen de sterren

Maar jij, alleen jij, blijft

Desolate Godin

Je kraters kantelen nors

Hun licht naar beneden laten druipen

Net als een oude, kapotte kraan

Een licht dat je kunt verdragen

Veilig in het geheim

Een wit excuus voor mij

Maker van de diepste schaduwen

Onze pokdalige kijker

onbeantwoorde metgezel

In onvoorstelbare eenzaamheid

Een heksenuurbloem

Maan boog, verschroeide indigo.