Suffering Feeds Me - Benediction

Deep in the darkest mental recess

There dwelt a force within the abscess

That you called fear

You were never alone

One final victim’s dying dreams

An ecstasy of filth and screams

Emancipated nightmares

On a bloodied floor of dead prayers

In the walls you’ve built around your feeble mind

I’ll sleep through the cracks

Think of me as something you can control

But not predict the backlash

Suppressed inside, pent up terror mounts

You created me

Ghastly automaton exacerbates your plight

Your suffering feeds me!

Now we, we are become the force

The denotative urge

Irrepressible the slayers revolt

O how this worms have turned

Forever repressed, imprisoned for being born

Antimony incarnate

The bastard, prodigal son returns

Bearing gifts to decimate

No more the false enlightenment

Only your death

Revealed

Blood seeking redress

You cry out all you like

There’s noone to care

Rotting in a prison that you built from lies

Revisiting your crimes at source

With not a shred of regret

You brought this torture upon yourself

Suffering pain begets

Inflict no more, you wretched fool

Your time is it an end

Divinity a forsaken dream

A rubicon you’ll never transcend

Diep in de donkerste mentale recessie

Er woonde een kracht in het abces

Dat je angst noemde

Je was nooit alleen

De laatste dromen van een laatste slachtoffer

Een extase van vuil en geschreeuw

Geëmancipeerde nachtmerries

Op een bebloede vloer van dode gebeden

In de muren die je rond je zwakke geest hebt gebouwd

Ik slaap door de kieren

Zie mij als iets waar je controle over hebt

Maar voorspel de terugslag niet

Binnen onderdrukt, opgekropte terreuraanslagen

Jij hebt mij gemaakt

Afschuwelijke automaat verergert uw benarde situatie

Uw lijden voedt mij!

Nu zijn wij, wij, de kracht geworden

De denotatieve drang

Onweerstaanbaar komen de moordenaars in opstand

O wat zijn deze wormen veranderd

Voor altijd onderdrukt, gevangen gezet om geboren te zijn

geïncarneerde antimoon

De bastaard, verloren zoon keert terug

Geschenken dragen om te decimeren

Niet meer de valse verlichting

Alleen jouw dood

Onthuld

Bloed zoekt genoegdoening

Je schreeuwt zoveel je wilt

Er is niemand om om te geven

Rottend in een gevangenis die je op basis van leugens hebt opgebouwd

Uw misdaden opnieuw bekijken bij de bron

Met geen greintje spijt

Je hebt deze marteling over jezelf gebracht

Pijn lijden verwekt

Doe niets meer, jij ellendige dwaas

Jouw tijd is het einde

Goddelijkheid een verlaten droom

Een rubicon die je nooit zult overstijgen