Paradox Alley - Benediction

Thoughts through the window

Of my mind’s eye

Bring another slice of terror

Yet away with my fears

I cross this pitiful world’s end

Drawn to the mortification

With the creeping of my flesh

Arising lair of wounds

Inside sentient apostle

Pleasured in wreaking gore

A stenchland graveyard haunt

Amplify my horrors more

Cutting me, the fleshless surgeon

Drowning in his pain

Executed blindfold shroud

Senses all that die again

Nightmare at every turn

Delirious the spirits burn

Consuming mind and thought torn raw

Deafened by abysmal roar

Little sister’s razor blades

Tear holes across your faith

Deafening hymn unholy ghost

Supplication to their whetstone host

Contradicting avatars stain the embryo unborn

Dripping walls, awash in fear

I’m dragged along the gallows field

Cancer tree is calling me

A place of bloated corpses

I’m in pain

Abducted in a maelstrom

No calm before the rage

Floating in a sea of filth

An undetermined age

Carrion for the skinless ones

Who trod the paths before

Bathing wounds in leprous tears

While screaming nevermore

The silence consuming

Wonders without end

Gedachten door het raam

Van mijn geestesoog

Breng nog een stukje terreur mee

Maar weg met mijn angsten

Ik passeer het einde van deze zielige wereld

Aangetrokken tot de versterving

Met het kruipen van mijn vlees

Verrijzend hol van wonden

Binnen bewuste apostel

Plezier in het maken van gore

Een stankland-kerkhof-trefpunt

Versterk mijn gruwelen meer

Mij ​​snijden, de vleesloze chirurg

Verdrinken in zijn pijn

Geëxecuteerd blinddoek

Zintuigen die allemaal weer sterven

Nachtmerrie bij elke beurt

Delirious de geesten branden

Verbruikende geest en gedachte rauw verscheurd

Verdoofd door een verschrikkelijk gebrul

Scheermesjes van mijn zusje

Scheurgaten in je geloof

Oorverdovende hymne onheilige geest

Smeekbede aan hun wetsteengastheer

Tegenstrijdige avatars bevlekken het ongeboren embryo

Druipende muren, overspoeld door angst

Ik word langs het galgenveld gesleept

Kreeftboom roept me

Een plaats van opgeblazen lijken

Ik heb pijn

Ontvoerd in een maalstroom

Geen rust voor de woede

Drijvend in een zee van vuil

Een onbepaalde leeftijd

Aas voor degenen zonder vel

Wie heeft de paden eerder betreden?

Wonden in melaatstranen baden

Terwijl je nooit meer schreeuwt

De stilte die verteert

Wonderen zonder einde