Eternal Eclipse - Benediction

Another sunrise swathes the earth in light

The sun, a symbol of innocence, inverse of the night

Yet with all this energy comes a certain weakness

'O hear it’s silent cries as the blackness envelops

Amass, congregate.

Form an ashen shroud, asphyxiate

Secure restraint reigns, mummify the sun

Drag it down to earth with it’s age old flame extinguished

The event of it’s demise, an invitation to it’s rival

Lord of insanity, replacing joy with madness

Now all life on earth, turns it’s head towards it’s master

Rationality, replaced with numbed mesmerisation

Through centuries of blackness, ten thousand claustrophobic years

Eyes seeing no light, succumb to blindness

And cry longing tears, land that once thrived

Reduced to gray desert, smothered by eternal eclipse

An eternity of non-existence

Een nieuwe zonsopgang hult de aarde in licht

De zon, een symbool van onschuld, het omgekeerde van de nacht

Maar met al deze energie komt een zekere zwakte

'O hoor het is stille kreten als de duisternis omhult

Verzamel, kom bijeen.

Vorm een ​​asgrauwe lijkwade, verstikkend

Veilige terughoudendheid heerst, mummificeer de zon

Sleep het naar de aarde met zijn eeuwenoude vlam gedoofd

De gebeurtenis van zijn ondergang, een uitnodiging aan zijn rivaal

Heer van de waanzin, vreugde vervangen door waanzin

Nu draait al het leven op aarde zijn hoofd naar zijn meester

Rationaliteit, vervangen door verdoofde betovering

Door eeuwen van duisternis, tienduizend claustrofobische jaren

Ogen die geen licht zien, bezwijken voor blindheid

En huilen verlangende tranen, land dat ooit bloeide

Gereduceerd tot grijze woestijn, gesmoord door eeuwige zonsverduistering

Een eeuwigheid van niet-bestaan