Carcinoma Angel - Benediction

A stark contrast to bleakly view

Monochromic ways

Fecund creeping ulcerate

Cancer feeds on me

Begin my solstice, forth of twelve

Terminal complaint

Footprints in the sands of time

Now slowly blown away

Divine message time has come

Lesser men are crushed

To die an ordered death I’ll not

In god I have no trust

Pure of mind the body rots

Internal self decay

Carcinoma Angel smiles

A vision that which slays

No new worlds to conquer — now I am enslaved

My inner conflict — to break from these chains

Break the chains — Break the chains

Spread your wings and fly…

In a thousand shapes and guises

Carcinoma Angels all

Through a self-induced remission

Carcinoma Angels fall

In sanatorium hear me shout

Inside my body, I cannot get out

Een schril contrast met het sombere uitzicht

Monochrome manieren

Vruchtbare kruipende zweren

Kanker voedt zich met mij

Begin mijn zonnewende, om twaalf uur

Terminale klacht

Voetafdrukken in het zand van de tijd

Nu langzaam weggeblazen

De tijd van de goddelijke boodschap is gekomen

Mindere mannen worden verpletterd

Om een ​​geordende dood te sterven, doe ik dat niet

In god ik heb geen vertrouwen

Puur van geest, het lichaam rot

Intern zelfbederf

Carcinoma Angel lacht

Een visie die verslaat

Geen nieuwe werelden om te veroveren — nu ben ik tot slaaf gemaakt

Mijn innerlijke conflict — om uit deze ketens te breken

Breek de kettingen — Breek de kettingen

Spreid je vleugels en vlieg…

In duizend vormen en gedaanten

Carcinoma Angels allemaal

Via een zelfopgewekte remissie

Carcinoma Angels vallen

In het sanatorium hoor je me schreeuwen

In mijn lichaam, ik kan er niet uit