Bleakhouse - Benediction

Cut, dissected from within

Like clockwork run the cells

An unearthly silent din

A constant toll of bells

Mocking laughter evermore

No sight of a refrain

Waiting on my lonely quest

Asylum of the brain

Brain

The darkest caverns of my mind

Hold terrors so consuming

Look within and soon you’ll find

Your psyche I’m subsuming

More than flesh and blood can bear

Ensnared within my brain

Eyes in fear, eyes in terror

Adversity is pain

Adversity is pain

Pain…

Within the faculty of fools

Leering warders, intimidation

Playing games at all my rules

Is feeding their frustration

The blood inside my temples pulsing

While I’m locked away

Thoughts within my head convulsing

For the time my captors pay

Stop the torment, cut me loose

Unbind me from my chains

Before my eyes a veil of mist

Encompassing and grey

Once again

Momentarily free of pain

Pain…

Pain…

Pain…

Stop the pain and rip me open

Tear out my tormentors

Release me from agony

Blinding my nerve centres

Only known emotions

Are the anger and the sadness

Overshadowed totally by

Unrevokable madness

Held inside this sterile box

My thoughts turn now to charnel

Fantasise, yet I remain

Still locked inside eternal

I’ll not escape but I will wait

Patience will run true

Visitation you will see

This madness is in you

Gesneden, van binnenuit ontleed

Als een uurwerk lopen de cellen

Een onaardse stille din

Een constante tol van klokken

Steeds meer spottend lachen

Geen zicht op een refrein

Wachten op mijn eenzame zoektocht

Asiel van de hersenen

Brein

De donkerste grotten van mijn geest

Houd verschrikkingen zo vretend vast

Kijk naar binnen en je zult snel vinden

Je psyche neem ik op

Meer dan vlees en bloed kunnen verdragen

Verstrikt in mijn hersenen

Ogen in angst, ogen in angst

Tegenslag is pijn

Tegenslag is pijn

Pijn…

Binnen de faculteit van dwazen

Leering bewakers, intimidatie

Games spelen volgens al mijn regels

Voedt hun frustratie?

Het bloed in mijn slapen pulseert

Terwijl ik ben opgesloten

Gedachten in mijn hoofd stuiptrekkend

Voor de tijd dat mijn ontvoerders betalen

Stop de kwelling, laat me los

Maak me los van mijn ketens

Voor mijn ogen een sluier van mist

Allesomvattend en grijs

Alweer

Tijdelijk pijnvrij

Pijn…

Pijn…

Pijn…

Stop de pijn en scheur me open

Scheur mijn kwelgeesten uit

Bevrijd me van doodsangst

Mijn zenuwcentra verblinden

Alleen bekende emoties

Zijn de woede en het verdriet?

Helemaal overschaduwd door

Onherroepelijke waanzin

Gehouden in deze steriele doos

Mijn gedachten gaan nu uit naar knekel

Fantaseer, maar ik blijf

Nog steeds opgesloten in eeuwigheid

Ik zal niet ontsnappen, maar ik zal wachten

Geduld zal waar zijn

Bezoek zul je zien

Deze waanzin zit in jou