The Ultimate Sacrifice - Ben Folds Five

I’m standing before my old high school.

It’s been 10 yrs since I touched the door.

But to heal the old pain we must face it again

so I’ll walk down that hallway once more.

I have come to this 10 yr reunion for my heart is still pris’ner of war.

'n if I find it’s alright we’re escaping tonight.

That’s what I came back here for.

Won’t you please waltz with me?

I feel like I’m just like I used to be my heart is locked up here so quietly

believing that you hold the key.

Won’t you please waltz me free?

The turns of our steps are untangling me,

free from some dragged around memory

and the rusty old remnants of fear.

And after 10 years,

I’m melting the shackles with tears.

I’m as nervous as if its still high school.

You’re happily married I know.

But it’s not just this dance that I’m asking you for.

I’m asking you ten years ago.

Remember I wrote in your yearbook?

Could you please waste some time on me?

There’s just a few things I must tell you,

but that’s as brave as I could be.

Won’t you please waltz with me?

I feel like I’m just like I used to be my heart is locked up here so quietly

believing that you hold the key.

Won’t you please waltz me free?

The turns of our steps are untangling me,

free from some dragged around memory

and the rusty old remnants of fear.

And after 10 years,

I’m melting the shackles with tears.

Ik sta voor mijn oude middelbare school.

Het is 10 jaar geleden dat ik de deur aanraakte.

Maar om de oude pijn te genezen, moeten we het opnieuw onder ogen zien

dus ik loop nog een keer door die gang.

Ik ben naar deze 10-jarige reünie gekomen, want mijn hart is nog steeds krijgsgevangene.

Als ik het goed vind, ontsnappen we vanavond.

Daarvoor ben ik hier teruggekomen.

Wil je alsjeblieft met me walsen?

Ik heb het gevoel dat ik ben zoals ik vroeger was, mijn hart is hier zo stil opgesloten

geloven dat je de sleutel in handen hebt.

Wil je me alsjeblieft vrijuit walsen?

De wendingen van onze stappen ontwarren me,

vrij van wat rondgesleept geheugen

en de roestige oude overblijfselen van angst.

En na 10 jaar,

Ik smelt de boeien met tranen.

Ik ben zo nerveus alsof het nog op de middelbare school zit.

Je bent gelukkig getrouwd, dat weet ik.

Maar het is niet alleen deze dans waar ik je om vraag.

Ik vraag het je tien jaar geleden.

Weet je nog dat ik in je jaarboek schreef?

Kun je alsjeblieft wat tijd aan me besteden?

Er zijn slechts een paar dingen die ik je moet vertellen,

maar dat is zo moedig als ik zou kunnen zijn.

Wil je alsjeblieft met me walsen?

Ik heb het gevoel dat ik ben zoals ik vroeger was, mijn hart is hier zo stil opgesloten

geloven dat je de sleutel in handen hebt.

Wil je me alsjeblieft vrijuit walsen?

De wendingen van onze stappen ontwarren me,

vrij van wat rondgesleept geheugen

en de roestige oude overblijfselen van angst.

En na 10 jaar,

Ik smelt de boeien met tranen.