The Quiet - Bella Morte

And this silence is her life

Falling fast into the dark November sky

Over voices she shall cry

Soundless screams are felt before the sun can rise

Hear her voice as strong as steel

Speaking long dead names to keep the evening still

In her heart rests all of time

Trapped for now in faith that death is still alive

To the fields and seas again

Without sight we wander through the haze of this dark land

In a dream she gently cries

In a tear her story moves to find the floor

And she speaks before she goes away

«Carry on my friend, but leave me not alone»

'Til the reign of sleep again

Without sight we wander through the haze of this dark land

To the fields and seas again

Without sight she wanders trough the haze of this lost land

To the seas again

'Till we find our lives agian

And the waves are crashing hard against the farthest shore

En deze stilte is haar leven

Snel vallend in de donkere novemberhemel

Over stemmen zal ze huilen

Geluidloos geschreeuw wordt gevoeld voordat de zon kan opkomen

Hoor haar stem zo sterk als staal

Lange dode namen uitspreken om de avond stil te houden

In haar hart rust de hele tijd

Voorlopig gevangen in het geloof dat de dood nog leeft

Weer naar de velden en zeeën

Zonder zicht dwalen we door de nevel van dit donkere land

In een droom huilt ze zachtjes

In een traan beweegt haar verhaal om de vloer te vinden

En ze spreekt voordat ze weggaat

"Ga door met mijn vriend, maar laat me niet alleen"

Tot de heerschappij van de slaap weer

Zonder zicht dwalen we door de nevel van dit donkere land

Weer naar de velden en zeeën

Zonder zicht dwaalt ze door de nevel van dit verloren land

Weer naar de zeeën

'Tot we ons leven opnieuw vinden'

En de golven beuken hard tegen de verste kust