Снег - Белый, The OM

Я разучился любить тебя

Да, мы повязаны нитью одной,

Но разве невидимой?

Нет, она касается, красная, снов

И в них ты мой самый главный секрет…

В нашем с тобою городе снег

В нашем городе снег…

Откуда в людях доброта

Ворваться в жизнь, в которой нагота?

Я и сам бы не ногой туда

Птицей на тонких проводах

Под напряжением, —

Вижу такой тебя!

Обычно, я тот, кто игру ведёт,

Но ты смогла разбавить яд мышиный, каплей милосердия…

И это все до глубины души берет

Когда голыми руками лезешь в раненое сердце мое

(Уяяяя), не уходи и не оставайся…

Это что-то не Земное, Ущипни не верю

Я не верю, что нас разделяла тысячу лет, пропасть в тысячу лье

И одно касание руки

И то, что скажешь ты сейчас мне, отразится мышечной болью в груди

Минуты откровения с богом, мысли бегут вдоль парапета без пробок

Неровное дыхание, я вышел из строя

У нас есть повод почувствовать это снова

И ни слова о любви, и

Давай останемся людьми, и

Не уходи, и не оставайся

Я разучился любить тебя

Да, мы повязаны нитью одной,

Но разве невидимой?

Нет, она касается, красная, снов

И в них ты мой самый главный секрет…

В нашем с тобою городе снег

В нашем городе снег…

Ik ben vergeten hoe ik van je moet houden

Ja, we zijn met één draad verbonden,

Maar is het onzichtbaar?

Nee, ze raakt aan, rood, dromen

En daarin ben jij mijn belangrijkste geheim...

Er ligt sneeuw in onze stad bij jou

Sneeuw in onze stad...

Waar komt vriendelijkheid vandaan in mensen?

Inbreken in een leven waarin naaktheid voorkomt?

Zelf zou ik daar geen voet hebben gezet

Als een vogel op dunne draden

onder druk,

Ik zie je zo!

Meestal ben ik degene die het spel runt

Maar je kon het muizengif verdunnen met een druppel genade...

En het brengt alles tot in het diepst van de ziel

Wanneer je met blote handen in mijn gewonde hart klimt

(Wooing), ga niet weg en blijf niet...

Dit is iets niet aards, knijp geloof ik niet

Ik geloof niet dat we duizend jaar van elkaar gescheiden waren, een afgrond van duizend mijlen

En één aanraking van de hand

En wat je nu tegen me zegt, zal worden weerspiegeld in spierpijn in de borst

Minuten van openbaring met God, gedachten lopen langs de borstwering zonder files

Ruwe ademhaling, ik ben niet in orde

We hebben een reden om het weer te voelen

En geen woord over liefde, en

Laten we menselijk zijn en

Ga niet en blijf niet

Ik ben vergeten hoe ik van je moet houden

Ja, we zijn met één draad verbonden,

Maar is het onzichtbaar?

Nee, ze raakt aan, rood, dromen

En daarin ben jij mijn belangrijkste geheim...

Er ligt sneeuw in onze stad bij jou

Sneeuw in onze stad...