Unan - Because, John Roa

Pakiramdam ng yong halik

(Nadarama ko pa rin sa aking pisngi, yeah)

Mga mensaheng malambing, yeah

(Mga nobela natin bago makatulog sa gabi)

Mga larawan mo natago ko pa rin

(Pinagmamasdan pa rin mga ngiti)

Bakit ang hirap tanggalin

Bakit ayokong tanggalin

Kahit na alam ko naman

Na malabo na tayo

Na tila salamin na mahamog

Para akong asong nawalan ng amo

Mukhang sa desisyon natin

Ikaw lang ang nanalo di na matatago

Ang hapdi na pinagtatakpan di mapanindigan

Na kunyari’y hindi nasasaktan

Unan na laging yakap

Sana ay nasa labahan lang

At kinabukasan ay muling mahahagkan

Pagkat hindi ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay (di pa, di pa)

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay, yeah

Kahit na pilitin kong limutin na hindi ko magawa-gawa

Ikaw pa rin hanggang ngayon

Ang hirap isipin na ayos ka na

Masaya sa piling ng iba

Iba pa rin pag tayong dalawa

Ilang malamig din na gabi ginaw tinitiis

Wala sa bisig kay hapdi

Wala nang pampagising na kape

Lahat pinagsisisihan ko pa rin

Binabaon mga damdamin na hindi na masambit

Nakakulong lang sa silid na di makabasag-pinggan

Di na magawa ating mga nakagisnan

Na tayo ay nasa loob ng isang sinasapinan

Kahit huling beses sana nama’y pagbigyan na

Ayusin, hanapin

Isipin kung bakit ba natin pinili ang isa’t isa

Dahil ayaw ko na sa iba

Simula nu’ng nawala ka

Di ko na maalala kung pa’no ngumiti at tumawa

Kasi nga

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay (di pa, di pa)

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay (di pa, di pa rin ako sanay)

Kahit na pilitin kong limutin na hindi ko magawa-gawa

Ikaw pa rin hanggang ngayon

Ang hirap isipin na ayos ka na

Masaya sa piling ng iba

Iba pa rin pag tayong dalawa

Voel je kus

(Ik voel het nog steeds in mijn wang, ja)

Lieve berichtjes, ja

(Onze romans voor het slapengaan 's nachts)

Ik heb nog foto's van je

(Nog steeds een glimlach observerend)

Waarom is het zo moeilijk te verwijderen?

Waarom wil ik het niet verwijderen?

Ook al weet ik het

Dat we al zwak zijn

Dat lijkt op mistig glas

Ik ben als een hond die zijn baasje kwijt is

Het lijkt onze beslissing te zijn

Jij bent de enige winnaar die niet verborgen kan worden

De pijn die wordt toegedekt is ondraaglijk

Wat blijkbaar geen kwaad kan

Altijd een knuffelbaar kussen

Ik hoop dat het gewoon in de was zit

En de volgende dag wordt er weer gekust

Omdat ik niet gewend ben om zonder jou te zijn

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben er nog steeds niet aan gewend (nog niet, nog niet)

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben er nog steeds niet aan gewend, ja

Zelfs als ik het probeer te vergeten, lukt het me niet

Dat ben je nog steeds

Het is moeilijk te denken dat je in orde bent

Gelukkig in gezelschap van anderen

Het is toch anders als we allebei zijn

Enkele koude koude nachten doorstaan

Niet in de armen van hapdi

Geen wekkoffie meer

Ik heb nog steeds spijt van alles

Begraven gevoelens die niet meer uitgesproken kunnen worden

Gewoon opgesloten in een kamer waar je geen afwas kunt doen

Degenen onder ons die hier hebben gewoond, kunnen het niet

Dat we op een zolder zitten

Ook al is het de laatste keer, laten we toegeven

Regelen, vinden

Bedenk waarom we voor elkaar hebben gekozen

Omdat ik niemand anders wil

Sinds je verdwenen bent

Ik kan me niet herinneren hoe ik moet glimlachen en lachen

Het is omdat

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben er nog steeds niet aan gewend (nog niet, nog niet)

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben nog steeds niet gewend om zonder jou te zijn

Ik ben er nog steeds niet aan gewend (nog niet, ik ben er nog steeds niet aan gewend)

Zelfs als ik het probeer te vergeten, lukt het me niet

Dat ben je nog steeds

Het is moeilijk te denken dat je in orde bent

Gelukkig in gezelschap van anderen

Het is toch anders als we allebei zijn