La réconciliation - Barbagallo

Tu cries

Tu me menaces

Tu pleures et tu me hais

Je ne vois pas l’horizon

De nos jours de la réconciliation

De la réconciliation

Tu parles d’une statue

D’une piste a voulu

Au sourire béat

Qui ne t’a jamais donné

Entière satisfaction

Qui au soleil d'été

Rêve au jour de la réconciliation

De la réconciliation

Ta voix tremble et se perd

Dans la maison d'été

Ou j’attends en silence

Le jour de la réconciliation

La réconciliation

Il n’y a plus de vaisselle

Tout a été cassé

Seule reste une chaise

Qui ère gère empaillée

Assis toi

Repose toi

Moi je resterai debout

Debout à guetter le jour

De l’eau chaude et lumière

De la réconciliation

Un zeste de citron

De la réconciliation

Jij roept

Je bedreigt me

Je huilt en je haat me

Ik kan de horizon niet zien

Vandaag van verzoening

van verzoening

Je spreekt van een standbeeld

Van een nummer gezocht

Met een zalige glimlach

die jou nooit heeft gegeven

volledige tevredenheid

Wie in de zomerzon

Droom van de Dag van Verzoening

van verzoening

Je stem trilt en gaat verloren

In het zomerhuis

Of ik wacht in stilte

De dag van verzoening

de verzoening

Er zijn geen gerechten meer

Alles was kapot

Er blijft nog maar één stoel over

Wie tijdperk beheert gevuld

Ga zitten

rest

ik blijf op

Tot kijken naar de dag

Warm water en licht

van verzoening

Citroenschil

van verzoening