Endlich Allein - BAP

Du hast mich einst gefragt

Was ich für's bess’re Leben hielt

Das von 'nem Kettenhund

Oder das von dem

Der bettelt

Streunt und stiehlt;

mit allen Konsequenzen

Narben

Tritten

Einsamkeit und so

Im Vergleich mit dem von dem

Der zwar nie hungert

Doch der niemals froh

Ich laufe hier um in Brindisi

Mein Flugzeug geht erst kurz nach vier

Sehe mich im Schaufenster gespiegelt

Und ich sehe hart aus

Denk' ich mir

Mit Sonnenbrille und unrasiert und — logisch — braun nach den zwei

Monaten

Doch innendrin zittere ich

Habe einen Kloß im hals

Weil das hier ist ungewohnt

Merkwürd'ger Zustand ist das

Doch wie oft hab' ich ihn mir

Gewünscht

Wie oft mich insgeheim gestreubt

Die tausend Klözz' am Bein

Verwünscht?

Könnt' ich bloß heulen

Richtig kitschig

Doch auch das hab' ich

Verlernt

Was ist passiert

Wie weit bin ich von Start und Ziel entfernt?

Ich habe keinen Hunger

Doch ich esse — egal was — als Alibi

Damit ich trinken darf und frage mich: Junge

Was tut dir

Eigentlich weh?

Hast du dich irgendwo verfranst

Hast du dich irgendwo vertan?

So

Wie du dastehst

Sollt man meinen: dem kann’s doch nur blendend

Gehn!

Ich bin allein

Endlich — doch was soll das denn jetzt?

Ich bin allein — endlich allein!

Ich bin allein

Endlich — doch was soll das denn jetzt?

Ich bin allein — endlich allein!

Da war das Bastard-Rudel in Piräus

Samstagmorgen um acht

Die haben’s geschnallt

Die armen Säue

Hast du leis' wie nebenbei gesagt

Und ich dachte an damals

Als wir noch die

Die keine Übermacht

Besiegt

Als jede Berührung noch’n Stromstoß

Jeder Blick bengalisches Licht

Wenn’s auch einen Augenblick nur war

Etwas davon ist noch immer da

Genug den Alptraum nicht zu leben

In dem ich mich nicht mehr wage

Die Power loszulassen

Die du mir selbst jetzt noch reichlich gibst

In dem eine Macht regiert

Die’s schafft

Daß man das Wichtigste

Vergißt

Ich bin allein

Endlich — doch was soll denn das jetzt…

Je hebt het me een keer gevraagd

Wat ik dacht dat het betere leven was

Die van een kettinghond

Of die van hem

Hij smeekt

dwaalt en steelt;

met alle gevolgen van dien

litteken

trap

eenzaamheid en zo

Vergeleken met die van de

Wie heeft er nooit honger?

Maar hij is nooit gelukkig

Ik loop hier rond in Brindisi

Mijn vliegtuig vertrekt pas iets over vier

Zie mij weerspiegeld in de etalage

En ik zie er stoer uit

ik denk het

Met zonnebril en ongeschoren en - logisch - bruin na de twee

maanden

Maar van binnen tril ik

Kreeg een brok in mijn keel

Omdat dit ongebruikelijk is

Het is een vreemde situatie

Maar hoe vaak heb ik het?

gewenst

Hoe vaak heb ik me stiekem verstrooid

De duizend blokken op het been

Vervloekt?

Kon ik maar huilen

Echt cheesy

Maar dat heb ik ook

vergeten

Wat er is gebeurd?

Hoe ver ben ik van start en finish?

ik heb geen honger

Maar ik eet - wat er ook gebeurt - als een alibi

Zodat ik kan drinken en mezelf kan afvragen: jongen

wat doe jij

echt pijn doen?

Ben je ergens de weg kwijt?

Heb je ergens een fout gemaakt?

Dus

Hoe sta je?

Als je denkt: het kan alleen maar oogverblindend zijn voor hem

Gaan!

ik ben alleen

Eindelijk - maar wat is het punt nu?

Ik ben alleen - eindelijk alleen!

ik ben alleen

Eindelijk - maar wat is het punt nu?

Ik ben alleen - eindelijk alleen!

Er was de bastaardroedel in Piraeus

Zaterdagochtend om acht uur

Ze hebben het gehaald

Het arme varken

Ben je stil, zoals ik trouwens al zei?

En ik dacht aan toen

Wanneer we nog steeds sterven

De geen superioriteit

verslagen

Dan elke aanraking weer een elektrische schok

Elke look Bengaals licht

Al was het maar voor even

Een deel daarvan is er nog steeds

Genoeg om de nachtmerrie niet te leven

Waarin ik niet meer durf

Laat de kracht los

Die je me zelfs nu royaal geeft

Waarin een macht regeert

wie kan het?

Dat is het belangrijkste

vergeet

ik ben alleen

Eindelijk - maar wat moet dat nu betekenen...