The Life - Babybird, Stephen Jones, Luke Scott

I got this no good, dead wood, motherfucking itch and i am going to hell

They got this small pen, fat pig, 2 foot by one and it’s beginning to smell

I got this low-brow, white trash smoking my tongue and i’m being kissed

Like a kid

They got this hi-fi, big sound bleeding my ears and i can’t get rid

I got the life

I never thought

That i’d be born with

But now i’m itching

For you to scratch me

Like all the records that your needle has worn

I got a six-pack, big ship no deck kid who couldn’t write when he sung

He took a mic in his hand like a prick on a rope and waited there to be swung

They got this big light, white wash spot on his tan and watched it burning

His skin

And then the hi-fi, white trash smoking my ear

Got his face kicked in

I got the life

I never thought

That i’d be born with

But now i’m itching

For you to scratch me

Like all the records that your needle has worn

With the screen round my face, covered in light

I will never go blind

I got this cable satellite nibbling my eyes

But i can’t switch off my mind

I got this low-brow, white trash licking my skull

And it feels so good

It’s got this big pull, half-full little buzz

That i’ve misunderstood

I got the life

I never thought

That i’d be born with

But now i’m itching

For you to scratch me

Like all the records that your needle has worn

Ik heb dit niet goed, dood hout, klote jeuk en ik ga naar de hel

Ze hebben een kleine pen, dik varken, 2 voet bij één en het begint te stinken

Ik heb deze low-brow, white trash die mijn tong aan het roken is en ik word gekust

Als een kind

Ze hebben deze hifi, groot geluid bloedend in mijn oren en ik kan er niet vanaf komen

Ik heb het leven

Ik had nooit gedacht

Waar ik mee geboren zou worden

Maar nu heb ik jeuk

Voor jou om me te krabben

Zoals alle platen die je naald heeft gedragen

Ik heb een sixpack, groot schip zonder dekjongen die niet kon schrijven als hij zong

Hij nam een ​​microfoon in zijn hand als een prik aan een touw en wachtte daar om te worden gezwaaid

Ze kregen een grote, lichte, witte vlek op zijn kleurtje en zagen het branden

Zijn huid

En dan de hifi, witte rotzooi die mijn oor rookt

Zijn gezicht is ingetrapt

Ik heb het leven

Ik had nooit gedacht

Waar ik mee geboren zou worden

Maar nu heb ik jeuk

Voor jou om me te krabben

Zoals alle platen die je naald heeft gedragen

Met het scherm om mijn gezicht, bedekt met licht

Ik zal nooit blind worden

Ik heb deze kabelsatelliet aan mijn ogen laten knabbelen

Maar ik kan mijn geest niet uitschakelen

Ik heb een laag voorhoofd, wit afval dat aan mijn schedel likt

En het voelt zo goed

Het heeft een grote aantrekkingskracht, een halfvolle kleine buzz

Dat heb ik verkeerd begrepen

Ik heb het leven

Ik had nooit gedacht

Waar ik mee geboren zou worden

Maar nu heb ik jeuk

Voor jou om me te krabben

Zoals alle platen die je naald heeft gedragen