Эвол - Бабадук

Я замерзаю

Я сам себе это придумал

Я улетаю

В кипящую лаву дури

Я превращаюсь

Я сам себе это придумал

Где твои сладкие губы

Где твои сладкие губы

Они и снятся мне и шепчут

То что я болен

И жаль что меня никто не лечит

Если ты когда-нибудь меня встретишь

Будь осторожна

Я голоден к твоему телу

Я голоден к твоему телу

Я не умею держать себя в руках у меня лапы

Я не успею вернуться к тебе до полной луны

Есть другие звери

И пахнут они людьми

Они будут такими, какими ты захочешь их увидеть

Они будут такими красивыми, нужными и дорогими

Они смогут, наверное, ни разу и ничем тебя не обидеть

Их кожа будет из золота,

А волосы будут густыми

Надеюсь ты слышишь

Я проклят искусством

Я должен остаться здесь

Я должен остаться здесь

Я чувствую как ты дышишь

Я чувствую как ты дышишь,

Но я пожизненно заключён сбивать свою дикую спесь

Я всю свою человечью любовь

Оставил тебе

Береги ее,

Но теперь ты видишь кто я

Прости меня

Я должен был бежать

Если ты когда-нибудь проснёшься не в мире людей, а здесь

Вспомни меня и помни

Я буду ждать

Если что-нибудь изменится

Дай мне знать

Надеюсь тебе ещё будет мне что сказать

Когда растает лёд и запахнет трава

Когда тело уймётся и ясной станет моя голова

Если к тому времени я не умру в тебе

Вспомни меня и помни

Я вернусь, если не умру в мире людей к тому времени

ik bevries

Ik heb dit zelf bedacht

ik vlieg weg

In de kokende lava dope

ik ben aan het draaien

Ik heb dit zelf bedacht

Waar zijn je zoete lippen

Waar zijn je zoete lippen

Ze dromen van mij en fluisteren

Dat ik ziek ben

En het is jammer dat niemand me behandelt

Als je me ooit ontmoet

Doe voorzichtig

Ik heb honger naar je lichaam

Ik heb honger naar je lichaam

Ik weet niet hoe ik mezelf moet beheersen, ik heb poten

Ik heb geen tijd om voor de volle maan naar je terug te keren

Er zijn andere dieren

En ze ruiken naar mensen

Ze zullen zijn zoals jij wilt dat ze zijn

Ze zullen zo mooi, noodzakelijk en duur zijn

Ze zullen je waarschijnlijk nooit kunnen beledigen

Hun huid zal van goud zijn,

En het haar zal dik zijn

ik hoop dat je het hoort

Ik ben vervloekt door kunst

Ik moet hier blijven

Ik moet hier blijven

Ik voel hoe je ademt

Ik voel hoe je ademt

Maar ik zit levenslang gevangen om mijn wilde trots neer te halen

Ik neem al mijn menselijke liefde

verliet je

Zorg goed voor haar,

Maar nu zie je wie ik ben

Vergeef me

ik had moeten rennen

Als je ooit wakker wordt, niet in de wereld van mensen, maar hier

Onthoud mij en onthoud

ik zal wachten

Als er iets verandert

Laat het me weten

Ik hoop dat je me meer te vertellen hebt

Als het ijs smelt en het gras ruikt

Als het lichaam tot rust komt en mijn hoofd helder wordt

Als ik tegen die tijd niet in jou sterf

Onthoud mij en onthoud

Ik kom terug als ik tegen die tijd niet in de mensenwereld sterf