November - Azure Ray

So I’m waiting for this test to end

So these lighter days can soon begin

I’ll be alone but maybe more carefree

Like a kite that floats so effortlessly

I was afraid to be alone

But now I’m scared that’s how I like to be

All these faces run the same

How can there be so many personalities?

So many lifeless, empty hands

So many hearts in great demand

And now my sorrow seems so far away

Until I’m taken by these bolts of pain

But I turn them off, and tuck them away

Until those rainy days that make them stay

And then I’ll cry so hard to these sad songs

And the words still ring, once here, now gone

And they echo through my head everyday

And I don’t think they’ll ever go away

Just like thinking of your childhood home

But we can’t go back, we’re on our own, oh

But I’m about to give this one more shot

And find it in myself, I’ll find it in myself

So we’re speeding towards that time of year

To the day that marks that you’re not here

And I think I’ll want to be alone

So please understand that I don’t answer the phone

I’ll just sit and stare at my deep blue walls

Until I can see nothing at all

Only particles, some fast, some slow

All my eyes can see is all I know

But I’m about to give this one more shot

And find it in myself, I’ll find it in myself

Dus ik wacht tot deze test is afgelopen

Deze lichtere dagen kunnen dus snel beginnen

Ik zal alleen zijn, maar misschien meer zorgeloos

Als een vlieger die zo moeiteloos drijft

Ik was bang om alleen te zijn

Maar nu ben ik bang dat ik zo graag wil zijn

Al deze gezichten lopen hetzelfde

Hoe kunnen er zoveel persoonlijkheden zijn?

Zoveel levenloze, lege handen

Zoveel harten waar veel vraag naar is

En nu lijkt mijn verdriet zo ver weg

Totdat ik word gegrepen door deze pijnen

Maar ik zet ze uit en stop ze weg

Tot die regenachtige dagen waardoor ze blijven

En dan zal ik zo hard huilen om deze droevige liedjes

En de woorden klinken nog steeds, eenmaal hier, nu weg

En ze echoën elke dag door mijn hoofd

En ik denk niet dat ze ooit zullen verdwijnen

Net alsof je aan je ouderlijk huis denkt

Maar we kunnen niet terug, we staan ​​er alleen voor, oh

Maar ik sta op het punt om dit nog een kans te geven

En vind het in mezelf, ik zal het in mezelf vinden

Dus we versnellen naar die tijd van het jaar

Op de dag die aangeeft dat je er niet bent

En ik denk dat ik alleen wil zijn

Dus begrijp alsjeblieft dat ik de telefoon niet opneem

Ik ga gewoon zitten en staren naar mijn diepblauwe muren

Tot ik helemaal niets meer kan zien

Alleen deeltjes, sommige snel, sommige langzaam

Alles wat mijn ogen kunnen zien, is alles wat ik weet

Maar ik sta op het punt om dit nog een kans te geven

En vind het in mezelf, ik zal het in mezelf vinden