Phobias & Fears - Aytac Kart

I’m tired of waking up in tears

‘Cause I can’t put to bed these phobias and fears

I’m new to this grief I can’t explain

But I’m no stranger to the heartache and the pain

The fire I began is burning me alive

But I know better than to leave and let it die

I’m a silhouette asking every now and then

«Is it over yet?

Will I ever feel again?»

I’m a silhouette chasing rainbows on my own

But the more I try to move on, the more I feel alone

So I watch the summer stars to lead me home

Ik ben het zat om in tranen wakker te worden

Omdat ik deze fobieën en angsten niet kan bedwingen

Dit verdriet is nieuw voor mij. Ik kan het niet uitleggen

Maar ik ben geen onbekende in het hartzeer en de pijn

Het vuur dat ik begon, verbrandt me levend

Maar ik weet wel beter dan te vertrekken en het te laten sterven

Ik ben een silhouet dat af en toe vraagt

«Is het al voorbij?

Zal ik me ooit weer voelen?»

Ik ben een silhouet dat in mijn eentje op regenbogen jaagt

Maar hoe meer ik probeer verder te gaan, hoe meer ik me alleen voel

Dus ik kijk naar de zomersterren om me naar huis te leiden