The Whsitler - Ayla Nereo

Lend me your ear and I’ll tell you a tale,

a man who still whistles on the waves up ahead,

listen to the waters as they sing his long-awaited story.

He rose up one day to feel that things were long past due,

looked inside, saw shadows of places he’d be going to,

he looked behind for a moment, then said,

«I will not look that way again»

CHORUS

So roll the land to where I lay, lady,

fist still raised to the sky,

hand to your heart, you’ll remember me in tales as they carry me on by…

The man set out for his city cast in gold,

bade farewell to his mother, said, «take care at home.»

he kissed goodbye his darling, said, «We'll one day meet again.»

He sailed through the bay, out to a stormy night

armed with his father’s pistol strapped to his side,

to face the open sea he had to take the roughest waves as his ride…

He stood his ground out on the open deck,

through sheets of rain, the wheel he set direct ahead,

and the wave that brought him over was the best and biggest he had ever seen…

So child as you take a ride out on the open sea,

don’t be afraid when you do hear the song that he did leave —

out on those waters his tale will be floating at your side…

Leen me je oor en ik vertel je een verhaal,

een man die nog steeds fluit op de golven verderop,

luister naar de wateren terwijl ze zijn langverwachte verhaal zingen.

Op een dag stond hij op met het gevoel dat alles al lang achter de rug was,

naar binnen keek, schaduwen zag van plaatsen waar hij heen zou gaan,

hij keek even achterom en zei toen:

"Ik zal er niet meer zo uit zien"

REFREIN

Dus rol het land naar waar ik lig, dame,

vuist nog steeds naar de hemel geheven,

hand op je hart, je zult me ​​herinneren in verhalen terwijl ze me voortdragen door ...

De man ging op weg naar zijn in goud gegoten stad,

nam afscheid van zijn moeder, zei: «zorg thuis».

hij kuste zijn lieveling gedag en zei: «Op een dag zullen we elkaar weer ontmoeten.»

Hij zeilde door de baai, naar een stormachtige nacht

gewapend met het pistool van zijn vader aan zijn zijde vastgebonden,

om de open zee het hoofd te bieden, moest hij de ruigste golven nemen tijdens zijn rit ...

Hij stond zijn mannetje op het open dek,

door regenlagen, het wiel dat hij recht voor zich uit zette,

en de golf die hem overbracht was de beste en grootste die hij ooit had gezien...

Dus kind als je een ritje maakt op open zee,

wees niet bang als je het nummer hoort dat hij wel heeft nagelaten —

op die wateren zal zijn verhaal aan je zijde drijven...