Hymn of Annihilation - Aversions Crown

Idle in the crust of the earth

I am awoken by the drums of war

Growing stronger

Feeding on the wound of evolution

The human being

Bound within the walls

Of the prison universe

Corrupted creation

The dimension of the lesser beings

Born again to end the suffering

Here for eternity

My torture, my punishment

A mortal body imprisons me

Molded from the fragments of a rotting planet

I have been set free

I am the harbinger of misery

My hatred clutches the throat of the human race

The malice within me suffocates your cries for mercy

The hymn of annihilation echoes once again

The oceans begin to stir and boil

The sky fades to black like the human heart

The hell beneath my feet begins to splinter

The fabric of the universe begins to disintegrate

Secrets of the universe

The building blocks of life

Entwined within your fragile minds

A vile sight you are

Septic creatures

Nothing but a scourge

The fruit of life submerged

Beneath their worthless features

For eons I lay dormant

Aching to be relinquished from the void

My presence bears a cold you feel deep within your bones

I will become greater than those before me

The unstoppable omega

I am the harbinger of misery

My hatred clutches the throat of the human race

The malice within me suffocates your cries for mercy

The hymn of annihilation echoes once again

I am the harbinger of misery

My hatred clutches the throat of the human race

The malice within me suffocates your cries for mercy

The hymn of annihilation echoes once again

Entrenched in the veins of the cosmos

It is hatred that binds us together?

Condemned to this empty abyss

Without each other we cannot exist

I look upon everything with disdain

I will ascend

And have firsthand judgment

Of the creator

Inactief in de korst van de aarde

Ik word gewekt door de oorlogstrommels

Sterker worden

Voeden met de wond van de evolutie

De mens

Gebonden binnen de muren

Van het gevangenisuniversum

Beschadigde creatie

De dimensie van de kleinere wezens

Wedergeboren om een ​​einde te maken aan het lijden

Hier voor de eeuwigheid

Mijn marteling, mijn straf

Een sterfelijk lichaam houdt me gevangen

Gevormd uit de fragmenten van een rottende planeet

Ik ben vrijgelaten

Ik ben de voorbode van ellende

Mijn haat grijpt naar de keel van de mensheid

De boosaardigheid in mij verstikt je kreten om genade

De hymne van vernietiging weergalmt opnieuw

De oceanen beginnen te roeren en te koken

De lucht wordt zwart als het menselijk hart

De hel onder mijn voeten begint te versplinteren

Het weefsel van het universum begint te desintegreren

Geheimen van het universum

De bouwstenen van het leven

Verstrengeld in je fragiele geest

Een walgelijke aanblik die je bent

Septische wezens

Niets dan een plaag

De vrucht van het leven is ondergedompeld

Onder hun waardeloze eigenschappen

Eeuwenlang lag ik te slapen

Pijn om verlost te worden van de leegte

Mijn aanwezigheid draagt ​​een kou die je diep in je botten voelt

Ik zal groter worden dan degenen voor mij

De onstuitbare omega

Ik ben de voorbode van ellende

Mijn haat grijpt naar de keel van de mensheid

De boosaardigheid in mij verstikt je kreten om genade

De hymne van vernietiging weergalmt opnieuw

Ik ben de voorbode van ellende

Mijn haat grijpt naar de keel van de mensheid

De boosaardigheid in mij verstikt je kreten om genade

De hymne van vernietiging weergalmt opnieuw

Verankerd in de aderen van de kosmos

Is het de haat die ons samenbindt?

Veroordeeld tot deze lege afgrond

Zonder elkaar kunnen we niet bestaan

Ik bekijk alles met minachting

Ik zal opstijgen

En oordeel uit de eerste hand

Van de maker