Erebus - Aversions Crown

That sweet scent of divinity

Guides me through this prismatic maze

Such paradoxical abstractions

Won’t conceal you from my infinite reach

I have done such horrible things

Danced on the skin of my infant kin

Disemboweled them

And pleasured myself with their severed limbs

We are nothing

Walking through this path of oblivion

Followed by the tortured souls

Our nefarious ideal have consumed

We shall walk this path alone

Facing the pain we have induced

The state of nature can be so cruel

What you deal unto others

Shall be dealt upon you

Child of nocturnal metamorphosis

Possessed by a vengeful rage

Embodied sewn within

Your brothers carcasses

I fear not your name

Nor your arrogance

Your clouded vision can’t see

You are no different than the

Human virus you once conceived.

Ceremonial symbolism

Carved within my elegant scale

Into this pit of thorn and nail

I am impaled and eviscerated

Bleeding primordial ooze

All consuming black hole

Erasing everything

Swallowing the fabrics of reality

All that’s left is a cold blackness

Compressed by the tension of dark matter

We are nothing

Walking through this path of oblivion

Followed by the tortured souls

Our nefarious ideal have consumed

Nexus father

I have come to ease your suffering

Everything I touch slowly dies

Embrace your child one last time

Stare within my reptilian eyes

And fear the hate that lurks behind

The moment our fates collide

The gift of life will be denied

Die zoete geur van goddelijkheid

Leidt me door dit prismatische doolhof

Zulke paradoxale abstracties

Zal je niet verbergen voor mijn oneindige bereik

Ik heb zulke vreselijke dingen gedaan

Danste op de huid van mijn kind kin

Ontdaan van hun ingewanden

En bevredigde mezelf met hun afgehakte ledematen

Wij zijn niks

Lopend door dit pad van vergetelheid

Gevolgd door de gekwelde zielen

Ons snode ideaal heeft verteerd

We zullen dit pad alleen bewandelen

Geconfronteerd met de pijn die we hebben veroorzaakt

De staat van de natuur kan zo wreed zijn

Wat je anderen aandoet?

Zal met u worden afgehandeld

Kind van nachtelijke metamorfose

Bezeten door een wraakzuchtige woede

Belichaamd genaaid binnen

De karkassen van je broers

Ik vrees je naam niet

Noch jouw arrogantie

Je vertroebelde zicht kan niet zien

Je bent niet anders dan de

Menselijk virus dat je ooit hebt verwekt.

Ceremoniële symboliek

Gesneden in mijn elegante schaal

In deze put van doorn en spijker

Ik ben gespietst en ontdaan van de ingewanden

Bloedend oervocht

Allen consumerend zwart gat

Alles wissen

De stoffen van de realiteit slikken

Het enige dat overblijft is een koude zwartheid

Gecomprimeerd door de spanning van donkere materie

Wij zijn niks

Lopend door dit pad van vergetelheid

Gevolgd door de gekwelde zielen

Ons snode ideaal heeft verteerd

Nexus vader

Ik ben gekomen om je lijden te verzachten

Alles wat ik aanraak, sterft langzaam

Omhels je kind nog een laatste keer

Kijk in mijn reptielenogen

En vrees de haat die erachter schuilt

Op het moment dat ons lot botst

Het geschenk van het leven zal worden geweigerd