Bridge of Bones - Autopsy

I didn’t find this place, it called to me

A reeking from the other side of stone

Underground in hiding as I was

Was that a whisper?

But I’m here alone…

There lay a hole in the ground

A hidden portal in the floor

A putrid breeze was seeping out

Against all sense I set out to explore

Through the passage I did climb

Down to a chamber vast as hell itself

Had I lost my mind or did I really see

An abysmal chasm with a bridge of bones

Before me?

A nauseating reddish light filled the gloom

Transfixed I walked up to the bridge bizarre

Horrified I realized the truth

The skulls and legs and arms looked so familiar

In shock I scrambled back up

To the bleakness of the moor

The winds were foul, the bones were gone

I reeled in sickening horror

The abomination of a bridge

Must be the morbid key

I had to go down again and face insanity

A dark descent beneath the earth

And hell was waiting there

I stepped onto the skeletal span

And walked across in terror

I reached the other side

To see a coffin standing bare

And then the voices faded in

Grotesque beyond compare

The box was open, death was near

I heard the casket’s calling clear

My victims screaming in my head

I stepped inside and closed the lid

Ik heb deze plaats niet gevonden, hij riep naar mij

Een stank van de andere kant van steen

Ondergronds ondergedoken zoals ik was

Was dat een fluistering?

Maar ik ben hier alleen...

Er lag een gat in de grond

Een verborgen portaal in de vloer

Er sijpelde een bedorven briesje uit

Tegen alle verstand in ging ik op onderzoek uit

Door de passage die ik wel heb geklommen

Naar een kamer die zo groot is als de hel zelf

Was ik gek geworden of heb ik het echt gezien?

Een verschrikkelijke kloof met een brug van botten

Voor mij?

Een misselijkmakend roodachtig licht vulde de somberheid

Aan de grond genageld liep ik naar de brug bizar

Met afschuw realiseerde ik me de waarheid

De schedels en benen en armen zagen er zo vertrouwd uit

Geschrokken krabbelde ik weer omhoog

Naar de guur van de hei

De wind was vies, de botten waren weg

Ik hapte naar walgelijke horror

De gruwel van een brug

Moet de morbide sleutel zijn

Ik moest weer naar beneden en geconfronteerd worden met waanzin

Een donkere afdaling onder de aarde

En daar wachtte de hel

Ik stapte op het skelet span

En liep in angst over

Ik heb de andere kant bereikt

Een kist bloot zien staan

En toen vervaagden de stemmen

Grotesk onvergelijkbaar

De doos was open, de dood was nabij

Ik hoorde de kist duidelijk roepen

Mijn slachtoffers schreeuwen in mijn hoofd

Ik stapte naar binnen en sloot het deksel