Ophelie - ATARAXIA

c’est encore la nuit des prodigues violons

dans le clapotis de la mer eternelle,

en reversant un paturage etoile d’ou s’enfuirent

les anemos

…s'en va avec l’eau ta main

a refaire lit de noces la mer

parle avec quatrecents roses ta bouche

c’est encore la nuit des prodigues violons

dans les moulins demidelabres

tu parlais avec une sorciere en secret

dans la poitrine tu cachais une grace qui etait

propre la lune

le jardin entrait dans la mer

oillet profonde, promontoire

parle avec quatrecents rose ta bouche

het is nog steeds de nacht van de verloren violen

in het kabbelen van de eeuwige zee,

het kantelen van een sterrenweide waaruit vluchtte

de anemos

...gaat weg met het water je hand

om huwelijksbed de zee opnieuw te doen

spreek met vierhonderd rozen je mond

het is nog steeds de nacht van de verloren violen

in de half vervallen molens

je sprak in het geheim met een heks

in de kist verborg je een genade die was

bezit de maan

de tuin ging de zee in

diep oog, voorgebergte

spreek met vierhonderd rozen je mond