No Pain - Аскет

Снова давит мозг, коллективный невроз, поток вопросов

Раскалённый торс посреди берёз

Я не опознан

В метре от перебоя криков о помощи слышу равнодушных

В пепле заколотые копьями слов умоляют быть послушным

Свет от наполовину целого диска луны сгорает синим

Нет, больше я не буду верить той штуке, что мы в груди носили

Светится пол, я не чувствую боль

Этот город как лес, только твари кругом

Я устал это видеть, бегу со всех ног

Они видят в других априори врагов

Я готов ко всему и мне больше не страшно

Проснулся опять, но кому это важно

Я вижу в кошмарах всё ту же реальность

Кого же теперь называют бездарность?

Я катастрофически холоден,

Но нету злости

Ох, эта желанная полночь

Ветки молний, запах космоса

Ливень как гвозди

Представь, что ты чувствуешь кости

Мягкой поступью ищу себе дом

Наполовину целый и наполовину ноль

Перекрыты — ход назад и вперёд

Шевелись, нас ведь никто не спасёт

Пара глазниц этих цвета граната,

Но видят насквозь наступление заката

Испачканы планы, дорога измята

И демоны молвят обычным ребятам:

«Отбрось все сомнения, доверься же полностью

Смех в откровениях, наркотики в полостях

Двести верёвок дождались момента

Беги же сюда, ты не стоишь ни цента.»

Не намерен верить, я уверен

Ты не верен идеям

Окна, двери надоели, дороги-артерии

Город-истерика

Жить на 2 берега

Жесть или лирика

Ложь или мимика

Лесть или критика,

Но поглядите-ка…эй

Снова вечером сам ты себе собутыльник, эй

Не сломлен, я помню, не думать о боли

Воспользуйся мной — я залью тебя кровью

Сразил твою суку одной густой бровью

И бросил в игнор, уходя стороною

Напарник по жизни — моя тень и мысли

Мой спутник погиб и поднялся до выси

Июнь.

Осознание.

Бесчувствие.

Письма

На твоей могиле растут барбарисы

Светится пол

Не чувствую боль

Город как лес, только твари кругом

Устал это видеть, бегу со всех ног

Они видят в других априори врагов

Я готов ко всему и мне больше не страшно

Проснулся опять, но кому это важно

Я вижу в кошмарах всё ту же реальность

Кого же теперь называют бездарность

Светится пол, я не чувствую боль

Этот город как лес, только твари кругом

Я устал это видеть, бегу со всех ног

Они видят в других априори врагов

Я готов ко всему и мне больше не страшно

Проснулся опять, но кому это важно

Я вижу в кошмарах всё ту же реальность

Кого же теперь называют бездарность?

Opnieuw drukt de hersenen, collectieve neurose, de stroom van vragen

Roodgloeiende torso te midden van berken

Ik ben niet geïdentificeerd

Een meter van de onderbreking van hulpgeroep hoor ik onverschillig

In de as smeken woorden met speren om gehoorzaam te zijn

Licht van een halfvolle schijf van de maan brandt blauw

Nee, ik zal het ding dat we in onze borst droegen niet langer geloven

De vloer gloeit, ik voel geen pijn

Deze stad is als een bos, alleen wezens in de buurt

Ik ben het zat om dit te zien, ik ren zo snel als ik kan

Ze zien anderen als a priori vijanden

Ik ben overal klaar voor en ik ben niet meer bang

Weer wakker, maar wat maakt het uit

Ik zie dezelfde realiteit in nachtmerries

Wie heet er nu middelmatigheid?

Ik heb het catastrofaal koud

Maar er is geen woede

Oh, deze verlangende middernacht

Bliksemtakken, de geur van de ruimte

Stortbui als nagels

Stel je voor dat je de botten voelt

Met een zachte stap zoek ik een thuis

Half heel en half nul

Geblokkeerd - heen en weer bewegen

Beweeg, want niemand zal ons redden

Een paar oogkassen van deze granaatkleuren,

Maar ze zien door het begin van de zonsondergang

Plannen zijn vies, de weg is verfrommeld

En de demonen zeggen tegen gewone jongens:

"Laat alle twijfels varen, vertrouw volledig

Lachen in onthullingen, drugs in gaatjes

Tweehonderd touwen wachtten op het moment

Ren hierheen, je bent geen cent waard."

Ik ben niet van plan te geloven, ik weet het zeker

Je bent niet trouw aan ideeën

Ramen, deuren zijn moe, wegen zijn verkeersaders

Hysterie Stad

Woon aan 2 kusten

Tin of songteksten

Leugens of gezichtsuitdrukkingen

Vleierij of kritiek

Maar kijk... hey

's Avonds ben je weer je eigen drinkmaatje, hé

Niet gebroken, ik herinner me dat ik niet aan pijn dacht

Gebruik mij - ik zal je laten bloeden

Raak je teef met één borstelige wenkbrauw

En gooide in negeren, verlaten kant

Levenspartner is mijn schaduw en gedachten

Mijn metgezel stierf en steeg naar de hoogten

Juni.

Bewustzijn.

Ongevoeligheid.

Brieven

Berberisfamilies groeien op je graf

Gloeit de vloer

Ik voel geen pijn

De stad is als een bos, alleen wezens in de buurt

Moe om dit te zien, ik ren zo snel als ik kan

Ze zien anderen als a priori vijanden

Ik ben overal klaar voor en ik ben niet meer bang

Weer wakker, maar wat maakt het uit

Ik zie dezelfde realiteit in nachtmerries

Wie heet er nu middelmatigheid

De vloer gloeit, ik voel geen pijn

Deze stad is als een bos, alleen wezens in de buurt

Ik ben het zat om dit te zien, ik ren zo snel als ik kan

Ze zien anderen als a priori vijanden

Ik ben overal klaar voor en ik ben niet meer bang

Weer wakker, maar wat maakt het uit

Ik zie dezelfde realiteit in nachtmerries

Wie heet er nu middelmatigheid?