Want Er Is Niemand (En Nou Ik) - Armand

Je komt van school al dan niet

met 'n papiertje in je hand.

Dan met 'n trap de maatschappij in

en aan iedereen 't land.

Je haar is te lang en je ogen staan flauw

En je rookt veel te veel,

ach ze kijken zo nauw

En weet jij veel, je krijgt 'n meisje,

belooft haar eeuwige trouw.

Ze komt mee thuis je stelt ze voor

en dan ga je weer gauw.

Want er is niemand die echt iets om je geeft,

Je staat alleen in een wereld

die voor zichzelf leeft.

Ze zeggen, doe net als een ander

en loop in 't gareel,

Doe je het niet, weet je wel beter,

krijg je 't mes op de keel!

Je kunt op vakantie met

vijf-en-twintig piek in je zak.

Je betaalt je staangeld voor je tent,

dan ben je blut, totaal platzak.

Je eet van vreemden, of van vrienden mee,

je scharrelt wat bij elkaar

En als ze 't zouden merken,

nou dan ben je toch nog met een paar,

Maar de strijd om zelfbehoud verlies je,

omdat men dat volstrekt niet duldt.

Je bent uiteindelijk zelf de dupe,

maar je pa treft alle schuld.

En heb je vrienden, krijg je op je brood:

Breng dat schoelie niet in huis!

Men scheldt je uit voor asociale schoft

en meer van dat gespuis.

In onze tijd — dat komt er altijd aan te pas —

Toen was de jeugd lang niet zo slecht

en dan grijp je naar je jas

En je denkt er over na:

Is 't werk’lijk zo gesteld?

En wat dan nog!

Maar als je 't huis uit moet, waar haal je dan je geld?