Te Amo Tanto - Arizona

At last my heart’s been swallowed by the spring

A gorgeous self possessive love bird

Flower lacking

The vise that holds me in

Is starting to unroll again

If only to roll over everything

Knell for a moment by the stream

Coughing as the forest burns

And causes me to dream

I had no sense time

No empathy

No present mind

No reason now to stifle back the scream

As the loneness grows

To clothe my soul

In dirt

And then one day by following the beam

I reached the end

By God my friend didn’t get out of the green

It’s been about six years

And strangely I am dry of tears

I smile, just as happy as I sing

Eindelijk is mijn hart opgeslokt door de lente

Een prachtige, zelfbewuste dwergpapegaai

Bloem ontbreekt

De bankschroef die me vasthoudt

Begint weer uit te rollen

Al was het maar om alles door te spoelen

Knell even bij de stroom

Hoesten terwijl het bos brandt

En laat me dromen

Ik had geen zin in tijd

Geen empathie

Geen huidige geest

Geen reden nu om de schreeuw te onderdrukken

Naarmate de eenzaamheid groeit

Om mijn ziel te kleden

In vuil

En dan op een dag door de straal te volgen

Ik heb het einde bereikt

Bij God, mijn vriend kwam niet uit het groen

Het is ongeveer zes jaar geleden

En vreemd genoeg ben ik droog van tranen

Ik lach, net zo blij als ik zing