Return To Manzanar - Anti-Heros

10 years after, his guts still churned, He packed his bag and he returned

To people like horses they were well bred, Beauty in the flesh but empty in the

head

They talked of money and trains so fast, Manicured smiles for the lower class

From a city on a hill where greed is sacred, They sneered at the world their

parents created

{All their cocaine and credit cards, Didn’t get them very far

All of their money and fancy cars, didn’t drive them far from Manzanar}

Black and white like a photograph, All that was good was in the past

The ground was amber waves of green, The future looked so serene

The people were cold, their edges sharp, Plastic mouths open out came the bark

You’re the under class, not like the rest, all your life you’ll be second best

A jury of peers or was it fate?

That turned all his love into hate

A snarling dog spitting out broken teeth, He fought every inch but the grade

was steep

Backed in a corner, they beat him down, a wreath of thorns for his boyhood crown

Not gonna live an eternity of shame, he killed himself and stole my name

10 jaar later, zijn lef nog steeds karnend, hij pakte zijn tas en hij keerde terug

Voor mensen als paarden waren ze goed gefokt, schoonheid in het vlees maar leeg in de

hoofd

Ze hadden het over geld en treinen zo snel, Gemanicuurde glimlachen voor de lagere klasse

Vanuit een stad op een heuvel waar hebzucht heilig is, bespotten ze de wereld hun

ouders gemaakt

{Al hun cocaïne en creditcards, hebben ze niet ver gebracht

Al hun geld en dure auto's reden niet ver van Manzanar}

Zwart-wit als een foto, alles wat goed was, was in het verleden

De grond was amberkleurige golven van groen, de toekomst zag er zo sereen uit

De mensen waren koud, hun randen scherp, Plastic monden open kwamen uit de schors

Jij bent de onderklasse, niet zoals de rest, je hele leven zul je de op één na beste zijn

Een jury van gelijken of was het het lot?

Dat veranderde al zijn liefde in haat

Een grommende hond die gebroken tanden uitspuugt, hij vocht met elke centimeter, behalve het cijfer

was steil

Gesteund in een hoek, sloegen ze hem neer, een doornenkrans voor zijn jeugdkroon

Hij zal geen eeuwigheid van schaamte leven, hij pleegde zelfmoord en stal mijn naam