Into The Black Slumber - Annotations Of An Autopsy

The bones of the ancients

Lay silent in the dust

Entwined with the remains

Of the resistance

I stood somber amidst the remnants

Of a war fought in vein

As I look upon their bones

I knew it was my time

In the absence of the sun

I stood somber amidst the storm

And witnessed the aftermath of heresy

And the fall of the divine

My eyes transfixed upon a distant shape

Glowing, drawing ever closer

I watched as the shape drew near

And my eyes turned into a demon

He stopped in his tracks before me

Upon his head laid a crown of fire

The flames flickered as his eyes met mine

We stood motionless in the storm and he spoke to me

I’ve seen all that is to be seen

I’ve heard all that is to be heard

I am all knowing but still I am empty

I’m so empty

He forged this crown from the flame of mankind

But the sadness of the world lay heavy on his brow

He can no longer bear the burden of humanity

The bones of the ancients

Lay silent in the dust

Entwined with the remains

Of the resistance

I stood somber amidst the remnants

Of a war fought in vain

As I look upon their bones

I knew it was my time

Right before my eyes

The demon turned to ash upon the snow

I took the crown

As the winds took his remains to the sky

The wolves gather around me

Howling black lullabies

Their songs enslaves

Even the strongest of man in sleep

As we slumber the snow erases us

Wiping clean the slates of time

Witnessing the end of the world we know

Wiping clean our existence

In the absence of the sun

I stood up somber amidst the storm

The crown of hell laid heavy upon my head

As the world fell into the black slumber

The black slumber

De botten van de ouden

Stil in het stof

Verstrengeld met de overblijfselen

Van de weerstand

Ik stond somber tussen de overblijfselen

Van een oorlog gevochten in de ader

Als ik naar hun botten kijk

Ik wist dat het mijn tijd was

Bij afwezigheid van de zon

Ik stond somber temidden van de storm

En was getuige van de nasleep van ketterij

En de val van het goddelijke

Mijn ogen gefixeerd op een verre vorm

Gloeiend, steeds dichterbij komend

Ik keek hoe de vorm dichterbij kwam

En mijn ogen veranderden in een demon

Hij stopte in zijn sporen voor mij

Op zijn hoofd legde een vuurkroon

De vlammen flikkerden toen zijn ogen de mijne ontmoetten

We stonden roerloos in de storm en hij sprak met mij

Ik heb alles gezien wat er te zien is

Ik heb alles gehoord wat er te horen is

Ik weet het allemaal, maar toch ben ik leeg

Ik ben zo leeg

Hij smeedde deze kroon uit de vlam van de mensheid

Maar het verdriet van de wereld lag zwaar op zijn voorhoofd

Hij kan de last van de mensheid niet langer dragen

De botten van de ouden

Stil in het stof

Verstrengeld met de overblijfselen

Van de weerstand

Ik stond somber tussen de overblijfselen

Van een tevergeefs gevochten oorlog

Als ik naar hun botten kijk

Ik wist dat het mijn tijd was

Vlak voor mijn ogen

De demon veranderde in as op de sneeuw

Ik nam de kroon

Terwijl de wind zijn stoffelijk overschot naar de hemel voerde

De wolven verzamelen zich om me heen

Huilende zwarte slaapliedjes

Hun liedjes maken tot slaaf

Zelfs de sterkste van de mens in slaap

Terwijl we sluimeren, wist de sneeuw ons uit

De leien van de tijd schoonvegen

Getuige zijn van het einde van de wereld die we kennen

Ons bestaan ​​schoonvegen

Bij afwezigheid van de zon

Ik stond somber op temidden van de storm

De kroon van de hel lag zwaar op mijn hoofd

Toen de wereld in een zwarte sluimer viel

De zwarte slaap