Commoditism - Animosity

What is the capacity of our lives

How much shit can we fit to satisfy the fetish

Of material commodities

Possessions, the ruler of happiness

I can’t resist the overindulgence in this shit

In order to truly understand our ridiculousness

I would have to been stripped

Taken away from my ever-growing mountain of bits

It’s not just a disorder of the rich

It’s nearly American to be stuck in this ditch

Even when the majority is living in the pits

At what fucking point can we agree that we really have enough?

As the mountain forges upward, we suffocate in an abundant heap of our own

chattels

Assets like a drug, to satisfy

Sufficiency is a dream

The modern perception of adequacy is a fucking disgust

Desire is an infinite void with out borders that can never fulfill the eternal

lust

If only we could see the boundaries

Perhaps we would be able to draw the line to separate what we truly need

Self-gratification seems to come wrapped in plastic

With a price tag on it and every fucking store seems to have it

We are told to soak it up

To keep a full cup

And this is considered a blessing

What the fuck?

Wat is de capaciteit van ons leven?

Hoeveel shit kunnen we passen om de fetisj te bevredigen?

van materiële goederen

Bezittingen, de heerser van het geluk

Ik kan de overdaad aan deze shit niet weerstaan

Om onze belachelijkheid echt te begrijpen

Ik zou moeten worden uitgekleed

Weggenomen van mijn steeds groter wordende berg stukjes

Het is niet alleen een stoornis van de rijken

Het is bijna Amerikaans om vast te zitten in deze sloot

Zelfs als de meerderheid in de pits woont

Op welk verdomd punt kunnen we het erover eens zijn dat we echt genoeg hebben?

Terwijl de berg omhoog smeedt, stikken we in een overvloed aan onze eigen

roerende zaken

Middelen als een medicijn, om tevreden te zijn

Voldoende is een droom

De moderne perceptie van adequaatheid is een verdomde walging

Verlangen is een oneindige leegte zonder grenzen die het eeuwige nooit kan vervullen

lust

Konden we de grenzen maar zien

Misschien kunnen we de grens trekken om te scheiden wat we echt nodig hebben

Zelfbevrediging lijkt in plastic verpakt te zitten

Met een prijskaartje eraan en elke verdomde winkel lijkt het te hebben

Er wordt ons verteld dat we ervan moeten genieten

Om een ​​vol kopje te bewaren

En dit wordt als een zegen beschouwd

Wat de fuck?