To Be Alone - Andrew Belle

The moment when we lost control

The closing of the bedroom door

Oh, this is what it feels like

This is what it feels like

The silence swells and tears a hole

A ghost escaping from his bones

Oh, this is what it feels like

This is what it feels like

To be alone

To be alone

And no one

And no one

Really knows

I told you there was more to give

If you’d open up and let me in

Oh, this is what it feels like

This is what it feels like

Cause I’ve been searching for a pin

To rest inside this rusted hinge

Oh, this is what it feels like

This is what it feels like

To be alone

To be alone

And no one

And no one

Really knows

Don’t you know I’ll be there in the evening

To be the bulb hanging from your ceiling

Shining though you can barely see me burning out

Don’t you know I’ll be there in the morning

To be the only hand you’re holding

To be the one worthy of this story’s ending

To be alone

To be alone

To be alone

To be alone

And no one

And no one

Really knows

Het moment waarop we de controle verloren

Het sluiten van de slaapkamerdeur

Oh, dit is hoe het voelt

Zo voelt dat

De stilte zwelt op en scheurt een gat

Een geest ontsnapt uit zijn botten

Oh, dit is hoe het voelt

Zo voelt dat

Alleen zijn

Alleen zijn

En niemand

En niemand

weet het echt

Ik zei toch dat er meer te geven was

Als je je zou openen en me binnen zou laten

Oh, dit is hoe het voelt

Zo voelt dat

Omdat ik naar een pin heb gezocht

Om te rusten in dit verroeste scharnier

Oh, dit is hoe het voelt

Zo voelt dat

Alleen zijn

Alleen zijn

En niemand

En niemand

weet het echt

Weet je niet dat ik er 's avonds zal zijn

Om de lamp te zijn die aan je plafond hangt

Stralend hoewel je me nauwelijks kunt zien opbranden

Weet je niet dat ik er morgenochtend zal zijn?

Om de enige hand te zijn die je vasthoudt

Om degene te zijn die het einde van dit verhaal waardig is

Alleen zijn

Alleen zijn

Alleen zijn

Alleen zijn

En niemand

En niemand

weet het echt