Колыбельная - Андрей Козловский

Когда-то у меня за спиной были сильные крылья.

Я спешил в те края к тем друзьям, которым я нужен.

А друзья научились летать, и меня позабыли.

И зачем мне эти крылья?

Я сложил их на перо для подушек.

Спать, спать, спать на подушках из крыльев.

Когда-то на быструю лодку я поставил белый парус.

Я боялся опоздать к той далекой, что меня ожидала.

А пришел и увидел, что она от меня отказалась.

И зачем мне этот парус?

Я сшил из него одеяло.

Спать, спать, спать под парусом белым.

Когда-то у меня под ногами росли зеленые травы.

Я бродил по полям, и никто не дышал мне в спину.

А теперь кругом пасутся стада, что слева, что — справа.

Я скосил эти травы, что бы набить соломой перину.

Спать, спать, спать на мягкой перине.

Когда-то давно я набивал карманы камнями,

И любой злобный пес у меня нарывался на сдачу.

Но теперь все злые псы в стальных намордниках, и с поводками.

А камень сгодился на забор с конурою собачьей.

Спать, спать, спать за стеною из камня.

Когда-то давно у меня было все, что было когда-то.

И возможно даже что-то, чего никогда больше не будет.

Я из этого построил свой дом с парой детских кроваток,

В которых сладко дремлют те, кто меня, вероятно, разбудит.

Спят, спят, спят на подушках из крыльев.

Спят, спят, спят под парусом белым.

Спят, спят, спят на мягкой перине.

Спят, спят, спят за стеною из камня.

Ooit had ik sterke vleugels achter me.

Ik haastte me naar die delen naar die vrienden die me nodig hadden.

En mijn vrienden leerden vliegen, en ze vergaten mij.

En waarom heb ik deze vleugels nodig?

Ik vouwde ze op een kussenveer.

Slaap, slaap, slaap op vleugelkussens.

Er was eens een wit zeil op een snelle boot.

Ik was bang om te laat te komen voor de verre die op me wachtte.

En hij kwam en zag dat ze me weigerde.

En waarom heb ik dit zeil nodig?

Ik heb er een deken van gemaakt.

Slaap, slaap, slaap, wit zeilend.

Er waren eens groene grassen onder mijn voeten.

Ik dwaalde door de velden en niemand ademde in mijn rug.

En nu grazen er overal kuddes, links, rechts.

Ik heb deze grassen gemaaid om het verenbed met stro te vullen.

Slaap, slaap, slaap op een zacht veren bed.

Ooit vulde ik mijn zakken met stenen,

En elke wrede hond die ik tegenkwam, veranderde.

Maar nu dragen alle boze honden stalen muilkorven en met riemen.

En de steen paste op het hek met een hondenhok.

Slaap, slaap, slaap achter een stenen muur.

Er was eens, ik had alles wat ik ooit had.

En misschien zelfs iets dat nooit meer zal gebeuren.

Ik heb hier mijn huis van gebouwd met een paar wiegjes,

Waarin degenen die me waarschijnlijk zullen wekken, zoet dommelen.

Ze slapen, slapen, slapen op kussens gemaakt van vleugels.

Ze slapen, slapen, slapen onder een wit zeil.

Ze slapen, slapen, slapen op een zacht veren bed.

Ze slapen, slapen, slapen achter een stenen muur.