Death in Desire's Masquerade - Ancient Ceremony

Death came to me as Maiden

Death came to me as Beast

Venus smiled at us that eerie Autumn Night

Candlelight Banquet in Victorian Halls enflamed my Love for Her

Even Poet’s passionate Verses were unable to evoke

A true Description of such tremendous Fierceness

Though appearing as sweet Woman

Such a Beauty could not be human

«Art Thou my Destiny?»

Whilst we embraced Moonlight touched Thy soft Lips

Such pale Skin, as white as purest Snow

Wind curled Thy ebony Hair like Vipers on Medusa’s Head

Less the Horror than the Grace turned me almost into Stone

Infected with such idolatrous Shape my deepest Dreams came true

These red magic Eyes, like bleeding Flowers

Made me Slave to Her

Erotic Kisses under whispering Trees

Were my Foretaste of Eden

Melancholia’s Fire burnt in highest Flames

When She told me to leave

«Will Thou be mine again, most sinful of all Demons?»

«Encrimsoned Fullmoon is the Sign

When my Spirit shall cover Thine

At the eldest Oak of the Midnight Forest

I’ll teach Thee Secrets buried in Stone

And by a Force to Man unknown

I shall never be alone!»

With blind Thirst for that doomy Hour

I wandered through my Days like (in) Trances

Tears of Blood stole from Moon’s Eyes and were Omen to me

Bats haunted deep nightly Woods

Whilst we kissed again in fierce Nocturnal Embrace

Love-drunken Slumber led me away from Mortal’s sighing World

«Awake now to face my real Countenance!»

Thus to me spake Azrael in the Robe of godlike Beauty

«Hades sent His loveliest Angel

To grant Thee Expiration divine!»

Death came in Desire’s Masquerade

De dood kwam naar me toe als Maiden

De dood kwam naar me toe als Beast

Venus glimlachte naar ons die griezelige herfstnacht

Banket bij kaarslicht in Victoriaanse zalen wakkerde mijn liefde voor haar aan

Zelfs de gepassioneerde verzen van de dichter konden niet oproepen

Een echte beschrijving van zo'n enorme felheid

Hoewel ze eruitziet als een lieve vrouw

Zo'n schoonheid kan geen mens zijn

«Ben jij mijn lot?»

Terwijl we Maanlicht omhelsden raakte je zachte lippen aan

Zo'n bleke huid, zo wit als de puurste sneeuw

De wind krulde je ebbenhouten haar als adders op Medusa's hoofd

Minder de Horror dan de Grace maakte me bijna in Stone

Besmet met zo'n afgodische vorm kwamen mijn diepste dromen uit

Deze rode magische ogen, zoals bloedende bloemen

Maakte me tot slaaf van haar

Erotische kussen onder fluisterende bomen

Waren mijn Voorsmaak van Eden

Melancholia's Vuur brandde in de hoogste vlammen

Toen ze me vertelde te vertrekken

«Zul je weer van mij zijn, de meest zondige van alle demonen?»

"Beklede Volle Maan is het Teken"

Wanneer mijn Geest de Uwe zal bedekken

Bij de oudste eik van het middernachtbos

Ik zal U Geheimen leren die in Steen zijn begraven

En door een Force to Man onbekend

Ik zal nooit alleen zijn!»

Met blinde dorst naar dat doomy Hour

Ik dwaalde door mijn dagen zoals (in) Trances

Tranen van bloed stalen uit Moon's Eyes en waren een voorteken voor mij

Vleermuizen achtervolgden diepe nachtelijke bossen

Terwijl we elkaar weer kusten in een felle nachtelijke omhelzing

Liefdesdronken sluimer leidde me weg van de zuchtende wereld van Mortal

«Ontwaak nu om mijn echte gelaat onder ogen te zien!»

Dus tot mij sprak Azrael in de mantel van goddelijke schoonheid

"Hades stuurde zijn liefste engel"

Om U een goddelijke Expiratie te verlenen!»

De dood kwam in Desire's Masquerade