Wither - Anachronaeon

The barren trees point to the grey sky

Rotten leaves lay on the ground

The cold winds haunt, it’s raining

And it never seems to end

A woman in clothes so thin

Wanders the streets alone

Trail of tears in her beautiful face

As she stumbles in fear

A time of inner loneliness

Embraced by the darkness

A wish to sleep eternal

In beautiful bright dreams

Candles are burning bright through windows

Doors are closed and locked

Screaming winds consume all heat

Yes, this is the time when everything dies

Gaunted and pale she hallucinates

Dreaming of warm clothes and food

But she was known by none

And forgotten by all

Bewinged creatures gather in the sky

Together in search for the light

For these are truly the forgotten lands

Watch the beauty wither and die

A cold moonlit night turned to day

But the warmth in her heart couldn’t keep death away

Her mouth open wide as in a silent scream

Her body stiff and numb

Her blue lips never smiled again

On her chin she had crystals of tears

Yes, this is the time when life fades away

Watch the beauty wither and die

De kale bomen wijzen naar de grijze lucht

Rotte bladeren lagen op de grond

De koude wind achtervolgt, het regent

En het lijkt nooit te eindigen

Een vrouw in zo dunne kleren

Zwerft alleen door de straten

Tranenspoor in haar mooie gezicht

Terwijl ze struikelt van angst

Een tijd van innerlijke eenzaamheid

Omarmd door de duisternis

Een wens om eeuwig te slapen

In mooie heldere dromen

Kaarsen branden helder door de ramen

Deuren zijn gesloten en vergrendeld

Schreeuwende winden verbruiken alle warmte

Ja, dit is de tijd dat alles sterft

Mager en bleek hallucineert ze

Dromen van warme kleding en eten

Maar ze was bekend bij niemand

En door iedereen vergeten

Bewinged wezens verzamelen zich in de lucht

Samen op zoek naar het licht

Want dit zijn echt de vergeten landen

Kijk hoe de schoonheid verwelkt en sterft

Een koude maanverlichte nacht veranderde in dag

Maar de warmte in haar hart kon de dood niet weghouden

Haar mond wijd open als in een stille schreeuw

Haar lichaam stijf en gevoelloos

Haar blauwe lippen lachten nooit meer

Op haar kin had ze tranen van tranen

Ja, dit is de tijd waarin het leven vervaagt

Kijk hoe de schoonheid verwelkt en sterft