Psychotropic Suicide - Amputated

My mind is scarred by the memories of ecstasy,

I’ve tried to free myself of these vile illusions,

always in search of the next trip, to fulfill my

impossible expectation to relive the

divine lysergic majesty of the first time,

the dosage must be increased

piercing the vain to medicate my desires,

shudder as it enters my bloodstream, creeping through me,

burning and clouding my psyche, in the worst way,

skin crawls as psychosis grips me, what have i done?

horror’s of the mind torture me

demons under my flesh, writhe as my blood screams, everything I detest comes

now to haunt me

I must

escape from this nightmare, no matter the cost, panic clouds my judgement,

fear strangles my thoughts

clawing at my skin, I cant bare it,

desperate I take up a razor and start to slice,

franticly gouging strips of flesh from my body,

flaying myself to the bone but still no reprieve,

scream as I open my throat and pray for release

begging for death just to be free

as I bleed out my madness, the end takes me.

Mijn geest is getekend door de herinneringen aan extase,

Ik heb geprobeerd mezelf te bevrijden van deze gemene illusies,

altijd op zoek naar de volgende reis, om mijn

onmogelijke verwachting om de . opnieuw te beleven

goddelijke lysergische majesteit van de eerste keer,

de dosering moet worden verhoogd

de ijdele doorboren om mijn verlangens te stillen,

huiver als het in mijn bloedbaan komt, door me heen kruipt,

brandend en vertroebelend mijn psyche, op de ergste manier,

de huid kruipt terwijl een psychose me grijpt, wat heb ik gedaan?

verschrikkingen van de geest martelen me

demonen onder mijn vlees, kronkelen terwijl mijn bloed schreeuwt, alles wat ik verafschuw komt

nu om me te achtervolgen

Ik moet

ontsnap uit deze nachtmerrie, koste wat het kost, paniek vertroebelt mijn oordeel,

angst wurgt mijn gedachten

klauwend in mijn huid, ik kan het niet verdragen,

wanhopig pak ik een scheermes en begin te snijden,

verwoed gutsen reepjes vlees uit mijn lichaam,

mezelf tot op het bot villen, maar nog steeds geen uitstel,

schreeuw terwijl ik mijn keel open en bid om vrijlating

smeken om de dood om vrij te zijn

terwijl ik mijn waanzin uitbloed, pakt het einde me.