Les vents de brume - Amélie Les Crayons

Dans les vents,

Dans les vents de brumes,

Où l’on peine à voir

Les bords de mer, les clairs de lune

J’aime tellement,

J’aime tellement m’y perdre

Qu’un jour on m’y perdra

Sans savoir pourquoi

Dans les vents de brumes

On s’envole des fois

On se sent de plume c’est un rêve

Et l’on y croit

On a de l'écume

Dans le coin des yeux

Quand on est heureux

Dans les vents de brumes

Dans les vents,

Dans les vents de brumes

Où l’on peine à voir

Plus loin qu’après nos pas

J’aime tellement

J’aime tellement m’y perdre

Qu’un jour on m’y perdra

Sans savoir comment

Dans les vents de brumes

On perd pied parfois

Quand l'âme est enclume

Quand le cœur est trop las

On a de l'écume dans le coin des lèvres

Quand montent les fièvres

Le temps nous consume

Dans les vents,

Dans les vents de brumes

Où l’on a peine à voir

Les silhouettes des siens

J’aime tellement,

J’aime tellement m’y perdre

Qu’un jour je les perdrai

Sans n’y pouvoir rien

Et les vents de brumes

Nous rappellent chaque fois

Que la solitude nous tient

Et nous tiendra

On a de l'écume dans les plis des mains

On est orphelin

Dans les vents de brumes

in de wind,

In de wind van mist,

waar het moeilijk te zien is

Zeekusten, maanlicht

Ik hou zo veel,

Ik hou er zo van om erin te verdwalen

Dat ik op een dag verloren zal zijn

Zonder te weten waarom

In de wind van mist

We vliegen soms weg

We voelen ons gevederd, het is een droom

En we geloven het

We hebben schuim

In de hoek van de ogen

Als we gelukkig zijn

In de wind van mist

in de wind,

In de wind van mist

waar het moeilijk te zien is

Verder dan na onze stappen

ik hou zo veel

Ik hou er zo van om erin te verdwalen

Dat ik op een dag verloren zal zijn

Zonder te weten hoe

In de wind van mist

Soms verliezen we onze houvast

Wanneer de ziel aambeeld is

Wanneer het hart te moe is

We hebben schuim in de hoek van onze lippen

Wanneer koorts stijgt

Tijd vreet ons op

in de wind,

In de wind van mist

Waar het moeilijk te zien is

De silhouetten van zijn

Ik hou zo veel,

Ik hou er zo van om erin te verdwalen

Dat ik ze op een dag zal verliezen

Zonder iets te kunnen doen

En de winden van mist

Herinner ons er elke keer aan

Die eenzaamheid houdt ons vast

En zal ons vasthouden

We hebben schuim in de plooien van onze handen

Wij zijn een wees

In de wind van mist