Devon St - Alpha Wolf

This house, my home, so fucking quiet

Death manifesting my thoughts

The breeze pushes on, moments lost

I stare at the glass, I see myself and see no other

These walls, their memories

Those holes, forget those holes

But this god shaped hole, found buried like the dark sigil within me

A broken mirror, distorted basket case

Our shielded skin is a thing of the past

Picture hooks where our photographs hung

Hook my soul from within I am the decayed son

To bare witness to this, a life succumb to this

Top to bottom, cardboard boxes

Webs on the letterbox

The only thing stopping my dangling feet is having «Take me away»

by plot on repeat

I know I’m not the only one who’s lost someone they love

If I can learn from this, then I will teach you this

Take all the time to reminisce

Grab someone you love, tell them that you love them and make sure that you mean

it

'Cause you never know if that’s gonna be the last time you’ll ever see them

again

I did that, I never got to fucking say goodbye

We are the dead generation

We’re barely breathing and heavily grieving

You can count on us if you feel like you’re lost

You haven’t heard the last of us

Dit huis, mijn huis, zo verdomd stil

De dood die mijn gedachten manifesteert

De wind dringt aan, momenten verloren

Ik staar naar het glas, ik zie mezelf en zie geen ander

Deze muren, hun herinneringen

Die gaten, vergeet die gaten

Maar dit godvormige gat, begraven gevonden als de donkere sigil in mij

Een gebroken spiegel, vervormde mand

Onze afgeschermde huid behoort tot het verleden

Fotohaken waar onze foto's aan hingen

Haak mijn ziel van binnenuit ik ben de vervallen zoon

Om hiervan getuige te zijn, bezwijkt een leven hieraan

Van boven naar beneden, kartonnen dozen

Webs in de brievenbus

Het enige dat mijn bungelende voeten tegenhoudt, is het hebben van "Take me away"

per plot bij herhaling

Ik weet dat ik niet de enige ben die iemand heeft verloren van wie ze houden

Als ik hiervan kan leren, dan zal ik je dit leren

Neem alle tijd om herinneringen op te halen

Pak iemand van wie je houdt, vertel ze dat je van ze houdt en zorg ervoor dat je meent

het

Omdat je nooit weet of dat de laatste keer is dat je ze ooit zult zien

nog een keer

Dat heb ik gedaan, ik heb nooit verdomme afscheid kunnen nemen

Wij zijn de dode generatie

We ademen amper en rouwen zwaar

Je kunt op ons rekenen als je het gevoel hebt dat je verdwaald bent

Je hebt het laatste van ons nog niet gehoord