Exit - Alfa Mist, 2nd Exit

I weren’t gonna run, but this the furthest I’ve come

I was bursting my lungs

I should turn and leave the permanent done

'Cause it hurts to see the worst in the one

Plus the mermaids they come with the vermin

Speaking words to how I’m undeserving

While I turn them into mine

Feeling black-tiled, looking further for the light and like

It’s what the cold and the murderers decide

It’s hard to be certain of the purpose of the grind

When it’s purposely designed

We learned to be the rhyme

Then we feel fatigued, need a sermon, need a sign

So we can feel at ease, a blur between the lines

I pray away the strain on my vertebrae

I lay awake like, «what does the worker make?»

Just enough to leave him poor but deserve a break

I came aboard though, I learned to wait

This will be my train of thought 'til I terminate

Hard to believe we get so far so soon

Haven’t even passed the first isle of the showroom

Calm and collected, I tried to home in on the stars

But at this point there’s no need to mention the past

Seems the future’s still coming in fast

But my day-to-day life is a mercury of the art

And lately I’ve been lacking in charm

And the planet I’m from still spins between Venus and Mars

Heat fickle, mind unstable

Sand on my socks, but always a little food on the table

And I’ll keep on until I’m no longer able

'Til my shoes are worn out, and the stories turn fiction to fable

'Til my diction’s disabled and I’m slower

Too old for playing the fool or the joker

'Til I could get the hurdles I never got over

I learned three days shy, on the seventh of October

It’s mandatory that you go to supervision.

Now supervision is basically focus

once a week.

You get out with them.

'Cause they know the work you do is highly

stressful.

So I thought, you know what there’s a stigma on men don’t go to

therapists, black people don’t go to therapists.

So I though, they need to know

what this is about

So at first, yeah, I’m just there.

And I just though, you know, what am I gonna

talk about?

I literally though, like, there’s nothing really to talk about.

And I thought, «yeah, just tell me about work or whatever.»

And by the time

yeah, it was like the third week or something, yeah, I was like bruv,

do you know how healthy this is?

I don’t think they understand.

A lot of people go to get validation in other places, they’re just trying to

get this.

I know people that go to church, try to get what this guy’s giving me

here

Ik zou niet rennen, maar dit is het verst dat ik ben gekomen

Ik barstte van mijn longen

Ik moet me omdraaien en de permanente klaar laten

Omdat het pijn doet om het slechtste in de ene te zien

Plus de zeemeerminnen komen ze met het ongedierte

Woorden spreken over hoe ik het niet verdien

Terwijl ik ze in de mijne verander

Zwart betegeld voelen, verder zoeken naar het licht en zo

Het is wat de kou en de moordenaars beslissen

Het is moeilijk om zeker te zijn van het doel van de maling

Wanneer het met opzet is ontworpen

We leerden het rijm te zijn

Dan voelen we ons vermoeid, hebben we een preek nodig, hebben we een teken nodig

Zodat we ons op ons gemak kunnen voelen, een waas tussen de regels

Ik bid de belasting van mijn wervels weg

Ik lag wakker van, "wat maakt de arbeider?"

Net genoeg om hem arm te laten, maar een pauze te verdienen

Ik kwam echter aan boord, ik heb geleerd te wachten

Dit zal mijn gedachtengang zijn totdat ik stop

Moeilijk te geloven dat we zo snel zo ver zijn

Nog niet eens het eerste eiland van de showroom gepasseerd

Kalm en beheerst probeerde ik thuis te komen op de sterren

Maar op dit moment is het niet nodig om het verleden te noemen

Het lijkt erop dat de toekomst nog steeds snel binnenkomt

Maar mijn dagelijks leven is een kwik van de kunst

En de laatste tijd heb ik een gebrek aan charme

En de planeet waar ik vandaan kom draait nog steeds tussen Venus en Mars

Hitte wispelturig, geest onstabiel

Zand op mijn sokken, maar altijd een beetje eten op tafel

En ik ga door tot ik niet meer in staat ben

'Til mijn schoenen versleten zijn, en de verhalen veranderen fictie in fabel

Tot mijn dictie is uitgeschakeld en ik langzamer ben

Te oud om de dwaas of de grappenmaker te spelen

Tot ik de hindernissen kon nemen waar ik nooit overheen ben gekomen

Ik leerde drie dagen verlegen, op 7 oktober

Het is verplicht dat je onder toezicht gaat.

Toezicht is nu in wezen de focus

een keer per week.

Je gaat met ze uit.

Omdat ze weten dat het werk dat je doet erg belangrijk is

stressvol.

Dus ik dacht, weet je wat een stigma is op mannen gaan niet heen?

therapeuten, zwarte mensen gaan niet naar therapeuten.

Dus ze moeten het wel weten

waar gaat dit over?

Dus in het begin, ja, ik ben er gewoon.

En ik, weet je, wat ga ik doen?

praten over?

Ik wil echter letterlijk zeggen dat er niets is om over te praten.

En ik dacht: "ja, vertel me gewoon over werk of wat dan ook."

En tegen de tijd

ja, het was als de derde week of zoiets, ja, ik was als bruv,

weet je hoe gezond dit is?

Ik denk dat ze het niet begrijpen.

Veel mensen gaan naar andere plaatsen om validatie te krijgen, ze proberen het gewoon

krijg dit.

Ik ken mensen die naar de kerk gaan, proberen te krijgen wat deze man me geeft

hier