Temptation - Alexey Kozlov, Arsenal

Смерть приходит к человеку,

Говорит ему: «Хозяин,

Ты походишь на калеку,

Насекомыми кусаем.

Брось житье, иди за мною,

У меня во гробе тихо.

Белым саваном укрою

Всех от мала до велика.

Не грусти, что будет яма,

Что с тобой умрет наука:

Поле выпашется само,

Рожь поднимется без плуга.

Солнце в полдень будет жгучим,

Ближе к вечеру прохладным.

Ты же, опытом научен,

Будешь белым и могучим

С медным крестиком квадратным

Спать во гробе аккуратном».

«Смерть, хозяина не трогай, —

Отвечает ей мужик.

—

Ради старости убогой

Пощади меня на миг.

Дай мне малую отсрочку,

Отпусти меня.

А там

Я единственную дочку

За труды тебе отдам».

Смерть не плачет, не смеется,

В руки девицу берет

И, как полымя, несется,

И трава под нею гнется

От избушки до ворот.

Холмик во поле стоит,

Дева в холмике шумит:

«Тяжело лежать во гробе,

Почернели ручки обе,

Стали волосы как пыль,

Из грудей растет ковыль.

Тяжело лежать в могиле,

Губки тоненькие сгнили,

Вместо глазок — два кружка,

Нету милого дружка!»

Смерть над холмиком летает

И хохочет и грустит,

Из ружья в него стреляет

И склоняясь говорит:

«Ну, малютка, полно врать,

Полно глотку в гробе драть!

Мир над миром существует,

Вылезай из гроба прочь!

Слышишь, ветер в поле дует,

Наступает снова ночь.

Караваны сонных звезд

Пролетели, пронеслись.

Кончен твой подземный пост,

Ну, попробуй, поднимись!»

Дева ручками взмахнула,

Не поверила ушам,

Доску вышибла, вспрыгнула,

Хлоп!

И лопнула по швам.

И течет, течет бедняжка

В виде маленьких кишок.

Где была ее рубашка,

Там остался порошок.

Изо всех отверстий тела

Червяки глядят несмело,

Вроде маленьких малют

Жидкость розовую пьют.

Была дева — стали щи.

Смех, не смейся, подожди!

Солнце встанет, глина треснет,

Мигом девица воскреснет.

Из берцовой из кости

Будет деревце расти,

Будет деревце шуметь,

Про девицу песни петь,

Про девицу песни петь,

Сладким голосом звенеть:

«Баю, баюшки, баю,

Баю девочку мою!

Ветер в поле улетел,

Месяц в небе побелел.

Мужики по избам спят,

У них много есть котят.

А у каждого кота

Были красны ворота,

Шубки синеньки у них,

Все в сапожках золотых,

Все в сапожках золотых,

Очень, очень дорогих…»

Николай Заболоцкий

De dood komt naar de mens

Ze vertelt hem: "Meester,

Je ziet eruit als een kreupele

We bijten met insecten.

Geef het leven op, volg mij

Het is stil in mijn kist.

Ik zal bedekken met een witte lijkwade

Iedereen van klein tot groot.

Wees niet verdrietig dat er een gat zal zijn

Die wetenschap zal met jou sterven:

Het veld zal zichzelf ploegen

De rogge zal rijzen zonder ploeg.

De zon op de middag zal branden,

Dichter bij de avond koel.

Jij, geleerd door ervaring,

Je zult wit en krachtig zijn

Met vierkant koperen kruis

Slaap in een nette kist."

"Dood, raak je meester niet aan,"

De man antwoordt haar.

—

Omwille van de oude dag ellendig

Bespaar me even.

Geef me een beetje uitstel

Laat me gaan.

En daar

Ik ben de enige dochter

Ik zal je teruggeven voor je werk."

De dood huilt niet, lacht niet,

Hij neemt het meisje in zijn armen

En, als een vuur, snelt het

En het gras buigt eronder

Van de hut naar de poort.

De heuvel staat in het veld,

Het meisje in de heuvel maakt geluid:

"Het is moeilijk om in een kist te liggen,

Beide pennen zwart geworden

Haar werd als stof

Veren groeien uit de borsten.

Het is moeilijk om in het graf te liggen

Sponzen dun verrot,

In plaats van kijkgaatje - twee cirkels,

Ik heb geen lieve vriend!"

De dood vliegt over de heuvel

En lacht en is verdrietig,

Hij schiet met een pistool

En neerbuigend zegt hij:

"Nou schat, het staat vol met leugens,

Volle keel in de kist om te scheuren!

De wereld boven de wereld bestaat,

Kom uit de kist!

Hoor de wind waaien in het veld,

De nacht komt weer.

Sleepy Star Caravans

Ze vlogen voorbij, ze vlogen voorbij.

Je ondergrondse post is voorbij,

Nou, probeer op te staan!”

Het meisje zwaaide met haar handen

Geloofde mijn oren niet

Ze sloeg het bord eruit, sprong op,

Klap!

En barst uit zijn voegen.

En stromend, stromend arm ding

In de vorm van dunne darm.

Waar was haar shirt?

Er was nog poeder over.

Uit alle openingen van het lichaam

Wormen kijken verlegen

Als kleine baby's

Drink roze vloeistof.

Er was een meisje - koolsoep werd.

Lach, niet lachen, wacht!

De zon zal opkomen, de klei zal barsten,

In een oogwenk zal het meisje worden opgewekt.

Van scheenbeen van bot

De boom zal groeien

De boom zal geluid maken

Liedjes zingen over een meisje

Liedjes zingen over een meisje

Roep met een zoete stem:

"Stil, kleine baby, zeg geen woord,

Ik houd van mijn meisje!

De wind vloog het veld in

De maan werd wit aan de hemel.

De mannen in de hutten slapen,

Ze hebben veel kittens.

En elke kat

De poorten waren rood

Ze hebben blauwe bontjassen,

Allemaal in gouden laarzen,

Allemaal in gouden laarzen,

Heel, heel duur…”

Nikolaj Zabolotsky