Ideale - Alessandro Moreschi

Io ti seguii come’iride di pace

Lungo le vie del cielo;

Io ti seguii come un’amica face

De la notte nel velo

E ti senti ne la luce, ne l’aria

Nel profumo dei fiori;

E fu piena la stanza solitaria di te

Dei tuoi splendori

In te rapito

Al suon de la tua voce

Lungamente sognai

E de la terra ogni affanno, ogni croce

In quel giorno scordai

Torna, caro ideal

Torna un istante

A sorridermi ancora

E a me risplenderà nel tuo sembiante

Una novell’aurora

… una novell’aurora

Torna, caro ideal, torna, torna!

Ik volgde je als een iris van vrede

Langs de wegen van de hemel;

Ik volgde je als het gezicht van een vriend

De nacht in de sluier

En je voelt je in het licht, in de lucht

In de geur van bloemen;

En de eenzame kamer was vol met jou

Van jouw pracht

In jou ontvoerd

Op het geluid van je stem

Ik heb lang gedroomd

En van de aarde elke zorg, elk kruis

Op die dag vergat ik

Kom terug, beste ideaal

Kom even terug

Om weer naar me te glimlachen

En voor mij zal het in je gezicht schijnen

Een nieuwe dag

... een nieuwe dag

Kom terug, beste ideaal, kom terug, kom terug!