Быть босотой - Александр Кузнецов

За окном калина, как пожар красна,

В проволоке колючий забор.

Над забором вышка, строгая вохра,

Гонит из барака на двор.

Припев:

Быть босотой не просто нам,

На дорогам, краю земли,

Вот и выдумал остров я,

Под названием журавли.

По этапу не гонят там.

И не катит там беспредел,

Покурил на отбое план,

И на остров тот полетел.

Не пиши мне писем, лучше приезжай,

Может быть свиданку дадут.

Год идет посылка в наш забытый рай,

Где под небом сосны растут.

Припев:

Быть босотой не просто нам,

На дорогах, краю земли,

Вот и выдумал остров я,

Под названием журавли.

По этапу не гонят там.

И не катит там беспредел,

Покурил на отбое план,

И на остров тот полетел.

Осень наступила по реке шуга,

Огоньком согреется друг.

Тянутся составы, все на севера,

Ну, а птицы клином на юг.

Припев:

Быть босотой не просто нам,

На дорогам, краю земли,

Вот и выдумал остров я,

Под названием журавли.

По этапу не гонят там.

И не катит там беспредел,

Покурил на отбое план,

И на остров тот полетел.

По этапу не гонят там.

И не катит там беспредел,

Покурил на отбое план,

И на остров тот полетел.

Buiten het raam is de viburnum rood als een vuur,

In de draad zit een prikkeldraad.

Boven het hek is er een toren, een strikte vohra,

Rijdt van de kazerne naar het erf.

Refrein:

Blootsvoets zijn is niet alleen voor ons,

Op de wegen, de uiteinden van de aarde,

Dus ik vond het eiland uit,

kranen genoemd.

Ze rijden er niet per etappe naartoe.

En chaos rolt daar niet,

Ik rookte een plan op het einde,

En hij vloog naar het eiland.

Schrijf me geen brieven, kom maar,

Misschien geven ze je een date.

Een jaar stuurt naar ons vergeten paradijs,

Waar pijnbomen onder de hemel groeien.

Refrein:

Blootsvoets zijn is niet alleen voor ons,

Op de wegen, de rand van de aarde,

Dus ik vond het eiland uit,

kranen genoemd.

Ze rijden er niet per etappe naartoe.

En chaos rolt daar niet,

Ik rookte een plan op het einde,

En hij vloog naar het eiland.

De herfst is gekomen langs de slibrivier,

Een vriend warmt zich op met vuur.

Treinen trekken, helemaal naar het noorden,

Nou, de vogels zijn een wig naar het zuiden.

Refrein:

Blootsvoets zijn is niet alleen voor ons,

Op de wegen, de uiteinden van de aarde,

Dus ik vond het eiland uit,

kranen genoemd.

Ze rijden er niet per etappe naartoe.

En chaos rolt daar niet,

Ik rookte een plan op het einde,

En hij vloog naar het eiland.

Ze rijden er niet per etappe naartoe.

En chaos rolt daar niet,

Ik rookte een plan op het einde,

En hij vloog naar het eiland.