On Memory - Albert React

There’s something beautiful

In the reopening of these wounds

So i ask you

Was it all worthwhile?

And maybe time has worn this skin

To a weathered useless shell

It’s so whorthwhile

It’s so wright

As we run this page begins to tear away

And we run as out minds sift through reality

This page breaks away yes it falls away in particles

So we run, so we run

(so we cultivate what makes us whole)

And we run, and we run

(into products that feel tangible)

As he folds the page (he can’t concentrate)

Can we fold the page?

HE’S NOT RATIONAL

AS HIS MIND EXPLODES INTO PATTERS UNTHINKABLE

So he separated

So I relied on something i could hide

(As you fall away time escapes you, barely hold it down)

Er is iets moois

Bij de heropening van deze wonden

Dus ik vraag je

Was het allemaal de moeite waard?

En misschien heeft de tijd deze huid gedragen

Naar een verweerde nutteloze schelp

Het is zo lang

Het is zo goed

Terwijl we lopen, begint deze pagina weg te scheuren

En we rennen terwijl onze geest de realiteit doorzoekt

Deze pagina valt weg ja, hij valt weg in deeltjes

Dus we rennen, dus we rennen

(dus we cultiveren wat ons heel maakt)

En we rennen, en we rennen

(in producten die tastbaar aanvoelen)

Terwijl hij de pagina vouwt (hij kan zich niet concentreren)

Kunnen we de pagina vouwen?

HIJ IS NIET RATIONEEL

ALS ZIJN GEEST EXPLODEERT IN PATTERS ONDENKBAAR

Dus hij scheidde

Dus ik vertrouwde op iets dat ik kon verbergen

(Terwijl je wegvalt, ontsnapt de tijd aan je, houd hem nauwelijks ingedrukt)